تدوين:دانش پژوهان مدرسه علميه كوثر(س)   

          دانشجو كيست؟  

 
        کلمه ی «دانشجو»از لحاظ بار معنایی ،حامل معنایی جالب توجه و مهم است . دانشجو یعنی جوان طالب علمی که آینده در دست اوست ،دانشجو یعنی جوان ؛چون دانشجویی قهرا مربوط به دوران جوانی میشود؛البته این بدین معنا نیست که یک فرد سالخورده نمی تواند دانشجو باشد. طالب علم بودن و جستجو دانش برای دانشجو بودن کافی است.
       در ابتدا گفته شد دانشجو یعنی جوان طالب علمی است که آینده در دست اوست. چون فرض این است که آینده کشور ،به سمت اداره ی علمی کشور پیش می رود، یعنی به سمت اداره ی عالمانه و منطبق بر موازین دانش.وهر کشور وهر جامعه ای که علم وفهم ومحاسبه ی دقیق درهمه ی شئوون آن دخالت داشته باشد،وضعش بهتراست.                                                
      بنابراین کسی که در جستجوی علم و دانش است و ناظر به آینده، آینده نیز متعلق به اوست و فرقی نمیکند که در دانشگاه تحصیل کند یا اینکه در حوزه به تحصیل مشغول باشد و به او طلبه گفته شود .به طور کلی هر شخصی که در جستجوی علم باشد دانشجوست.
      با توجه به سخنان مقام معظم رهبري،که آینده کشور در دست دانشجو است ،اهمیت دانشگاه ها  و حوزها وبه طور کلی هر مکانی که  دانش را به دانشجو عرضه می کند به قدر اهمیت آینده کشور است ، اگر ما بخواهیم در آینده کشوری بزرگ ، آباد ، پیشرفته ، مترقی ، متمدن و دارای دو جناح مادی و معنوی داشته باشیم باید به دانشگاه ها و حوزه ها بپردازیم . همه چیز ما باید علمی باشد امروز بدون ابزار علمی  نمیشود در دنیا قدم از قدم برداشت . دانشگاه باید بتواند یک جنبش نرم افزاری همه جانبه و عمیق در اختیار این کشور و ملت بگذارند تا آن کسانی که اهل کار و تلاش هستند ، با پیشنهاد ها و قالب ها و نوآوری های علمی خود بتوانند بنای یک جامعه ی آباد و عادلانه ی مبتنی بر تفکرات و ارزشهای اسلامی را بالا ببرند .
     اما دانشجویی که بتواند به این هدف بزرگ يعني تأثيرگذاري در جامعه،جامه ی عمل بپوشاند ، بايد دارای ویژگیها یی باشد که در ادامه به برخی از آنها اشاره میشود:

    1-گرایش به مسائل معنوی
    مقام معظم رهبری در این باره چنین میفرمایند:«من پرهیزکارترین و نورانی ترین جوانها را در مواردی در میان دانشجوها دیدهام. فراموش نمی کنم از جوان نوزده ساله یا بیست ساله ای که بعد از شهادتش،وصیت نامه ی او را دیدم. او نوه ی یکی از مراجع تقلید زمان خود بود وآن مرجع تقلید ، اهل سلوک و معرفت و توحید شمرده می شد. وقتی وصیت نامه ی جوان خواندم ، این طور فهمیدم که این جوان نوزده ،بیست ساله ی دانشجو ،در رسیدن به آن حالت حضور،حالت مکاشفه و حالت عروج معنوی  و روحی که هر سالک وعارفی آرزوی داشتن آن را دارد،اگر از پدربزرگ خود که هفتاد سال هم در این راه زحمت کشیده بود،جلوتر نباشد عقب تر نیست.»
      ایشان در سخنانشان دانشجو را جوانی معرفی می کنند و تصریح  کردند جوان به طور طبیعی طالب اصلاح است .البته نه اصلاح طلبی که انسان را به دورانی برگرداند که دین فقط جنبه ی تشریفات در زندگی انسان داشته باشد .بلکه جوان طالب اصلاحی است که با تکامل و پیشرفت همراه است.
         اصلاح طلبی ، با معنای درست کلمه ،جزو لاینفک انقلاب است و یک دانشجوی مسلمان نمی تواند اصلاح طلب نباشد.
    
        2-فهم  بالای سیاسی دانشجو
             درک سیاسی ، زیر ساخت عمل سیاسی است. مقام معظم رهبری در توصیه های رهبری خود به دانشجویان ، همواره به جایگاه رفیع «بینش سیاسی» در «عمل اجتماعی» قشر دانشجو تاکید ورزیده اند و آن را نه تنها مقدمه ی عمل سیاسی ، که پیش درآمد زندگی مفید اجتماعی شناخته اند.
            از این رو دانشجوها بایستی سیاسی بشوند ،یعنی فهم سیاسی  پیدا کند نه اینکه دستخوش جریانهای سیاسی قرار بگیرد .سیاسی بودن یعنی دانشجو از آنچه که در جهان و در کشور خودش میگذرد ،آگاه باشد ، بینش داشته باشد . در غیر این صورت ممکن است فردی به حد اعلای علم هم برسد ،خیلی هم متدین باشد ، اما دشمن اورا به قیمت بسیار ارزانی بخرد و او را زیر بال خودش بگیرد .
             این مهم ایجاب می کند که دانشجو ، در جریان دقیق  رخدادها و پشت صحنه های آن در داخل و خارج از کشور باشد و تا مرز مسائل امنیتی و منافع ملی ، بدون سانسور و قبض خقایق ، از چیستی و چرایی وقایع و تصمیم گیریهای اطلاع پیدا کند ، تا به واسطه ی ابهام ، دچار بی تفاوتی نشود.
             امروز جمهوری اسلامی ، از یک دولت مردمی صد در صد وابسته ی به مردم خودش بر خوردار است. خوب، این دولت چه کاری می کند؟ هدف هایش چیست ، اقداماتش کدام است ؟ چرا در فلان جهت حرکت می کند ؟ چرا در فلان جهت دیگر ، حرکت نمی کند ؟  دانشجوباید اینها را بداند.جامعه نمیتواند به متخصصی که مسائل سیاسی جامعه ی خود را نمیداند دل ببندد.

      3- نو گرایی
          یک ویژگی در دانشجویان وجود دارد که حالت استثنایی و در خور تأمل بیشتری به آنان می بخشد و آن علم و تحقیق و اندیشه و نو آوری است.
         مقام معظم رهبری در این باره می فرمایند :«محیط دانشگاه به طور طبیعی ، محیط شادابی ، نو گرایی‌ ، نو آوری و نو زایی است. محیط دانشگاه ،محیط بالیدن شخصیتها ، جوشیدن استعدادها و بروز و ظهور نقاط در خشان  پنهان در شخصیت هست . همچنین دانشگاه محیط صفا و خلوص وحقیقت جویی هم هست ؛ چون مجموعه جوانند و اینها از خصوصیات جوان است. »
        دانشجو باید شجاعانه ، بُرنده ، قوی ، بی مهابا حرفش را بزند نقطه ی قوت دانشجو ایجاست دانشگاه چنین جایی است .از این جهت که افکار نو در آن رواج پیدا میکند.

       4- نقد و اعتراض صحیح
        دانشجو حالت سوال، اعتراض و نقد نسبت به آنچه در اطرافش می گزرد و بخصوص در قبال سیاستهای اجرایی، در خود احساس می کند. هدایت این ویژگی در طریق صحیح و پذیرش این روحیه  می تواند نشاط را در این قشر حفظ کند.
         مقام معظم رهبری در این باره می فرمایند:« دانشجو ، یک نسل استثنایی و یک موجود استثنایی است.دانشجو جوان است ، درصراط علم و دانش است؛با محیطهای آزاد آشناست؛در یک جا مجتمع است ،آن هم با این کمیت زیاد . این ترکیب و این خصوصیات،بر روی هم حالت و تاثیرات خاصی را به وجود می آورد؛ این تاثیرات را بایستی پذیرا بود.
        باید به دانشجو این حق را داد که به مقتضای آن روحیه ی شور و نشاط و شوقی که دارد ، یک حالت سوالی داشته باشد ؛احیاناً اغتراضی داشته باشد ؛ پیشنهادی داشته باشد . در محیط دانشگاه ،اینها را بایستی تحمل کرد و پذیرفت . این،از جمله ی عواملی است که شور و نشاط را در آنها زنده وآنها را همچنان دانشجو نگه میدارد.»                   


منابع:
1-دانشگاه و دانشجو ویژگیها ، آفات وانتظارات.
2-نکته های ناب«گزیده ی بیانات رهبر انقلاب».
3-دانشگاه و دانشجودر آینه ی رهنمودهای رهبر
انقلاب.
4-دانشجو باید سیب زمینی نباشد.