چرا خداي مهربان تر از مادر، دوزخ را آفريد؟
در نظام حكيمانه الهى همان طور كه وجود بهشت در كل نظام هستى، ضرورى و سودمند است؛ وجود دوزخ نيز لازم و فايده مند است. وقتى خداوند متعال نعمت هاى خود بر بندگان را بر مى شمارد، جهنم و عذاب هاى آن را در رديف نعمت ها قرار داده، مى گويد: («… هذِهِ جَهَنَّمُ الَّتِي يُكَذِّبُ بِهَا الْمُجْرِمُونَ يَطُوفُونَ بَيْنَها وَ بَيْنَ حَمِيمٍ آنٍ فَبِأَيِّ آلاءِ رَبِّكُما تُكَذِّبانِ») [1]؛ «اين است همان جهنمى كه تبه كاران آن را دروغ مى خواندند؛ ميان آتش و آب جوشان مى گردند. پس كدام يك از نعمتهاى پروردگارتان را منكريد؟»
يكى از فوايد دوزخ، اين است كه بسيارى از انسانها را از بدى، انحراف و كجروى باز مى دارد. چه بسيار كسانى كه از خوف جهنم، به سعادت و شرافت جاودانه نايل آمده اند. اگر خداوند حكيم دوزخ را در شمار نعمت ها آورده است، واقعاً نعمت بزرگى را تذكر داده؛ چرا كه بدون آن بيشتر انسان ها اهل بندگى و حركت در جهت تكامل نيستند.
صفحات: 1· 2
زنان به مردان از سه راه محرم مى شوند: نسب، رضاع و ازدواج. كسانى كه از راه نسب به انسان محرم هستند، عبارتند از:
1. پدر و مادر و هر چه بالا روند (مانند پدر بزرگ و مادر بزرگ)؛
2. اولاد و هر چه پايين روند (مانند نوه و نتيجه)؛
3. خواهر و برادر و هر چه پايين روند (مانند خواهرزاده و برادرزاده)؛
4. عمو و عمه و هر چه بالا روند (مانند عمو و عمه پدر و مادر)؛
5. دايى و خاله و هر چه بالا روند (مانند دايى و خاله پدر يا مادر).
كسانى كه از راه رضاع (شيردادن) به انسان محرم مى شوند، همان هايى هستند كه از راه نسب محرم هستند(مانند پدر و مادر و اولاد و خواهر و برادر و عمو و عمه و دايى و خاله رضاعي و نيز مانند مادرزن رضاعى و دختر زن رضاعى و زن پدر رضاعى و زن پسر رضاعى).
كسانى كه از راه ازدواج به انسان محرم مى شوند، عبارتند از:
1. مادر زن و هر چه بالا روند (مانند مادر مادرزن)؛
2. دختر زن و هر چه پايين رود مانند دختر دختر زن)؛
3. زن پدر (نامادرى) و هر چه بالا رود (مانند زن اجداد)؛
4. زن پسر، يعنى عروس و هر چه پايين رود (مانند زن نوه و نتيجه).
منبع:
توضيح المسائل مراجع، م 2384 - 2389 و 2472 و 2464
انجام رکوع به صورت کامل:از عواملی که موجب دوری از وحشت قبر می شود،عجله نکردن در رکوع و انجام آن به صورت صحیح و با توجه کامل است.
امام باقر(علیه اسلام) در این باره می فرمایند:«من اتمَّ رکوعَهُ لم یَدخُلْهُ وحْشَةُ القبْرِ»(بحار النوار-ج 82-ص107) هرکس رکوعش را کامل انجام دهد وحشت قبر نخواهد داشت.
امیرالمومنین امام علی‌بن‌ابی‌طالب علیه‌السلام فرمودند:
نیکو کنید تلاوت قرآن را که آن سودمند ترین داستان هاست، و بدان شفا جوئید که آن شفای سینه هاست. و پیروی کنید نوری را که خاموش نشود، و چهره ای را که کهنه نشود، و فرمانبردار باشید و تسلیم دستور آن باشید که با تسلیم بودن هیچ‌گاه گمراه نشوید.
متن حدیث:
أحسنوا تلاوة القرآن فإنّه أحسن القصص و استشفوا به فإنّه شفاء الصّدور و اتّبعوا النّور الّذی لا یطفی و الوجه الّذی لا یبلی و استسلموا و سلّموا لأمره فإنّکم لن تضلّوا مع التّسلیم.
«غررالحکم و دررالکلم، ٨١٢٨ ٤-ص ٣١٠»
و اما علاج عملى ريا، آن است كه: خود را عادت دهد به پنهان داشتن عبادات. و در هنگام عبادت، در به روى مردم ببندد - همچنان كه معاصى خود را از مردم پنهان مى دارد - تا دل او قانع شود به اطلاع خدا بر عبادات او، و نفس او ديگر خواهش آگاهى مردم را به اعمال او نكند.
و مخفى نماند كه: كسى كه عبادت را به جهت طمع از مردم، و حب مدح ايشان به جا نياورد و مطلقا ريا در نظر او نباشد بلكه به جهت امر الهى به عبادت پردازد باز بسيار مى شود كه شيطان مردود، دست از او بر نمى دارد و در صدد معارضه با او بر مى آيد، خصوصا در اثناى عبادت. پس چيزهايى به خاطر او مى رساند و توهمات و افكار به دل او مى افكند تا اينكه اندك ميلى به ريا از براى او پيدا مى شود و دل او را مضطرب مى گرداند. و اگر در آن وقت آن كس خود كراهت از آن حالت داشته باشد و با نفس خود مجادله نمايد و بر آن متغير گردد بر او گناهى نيست، و عبادت او فاسد نمى شود.
و بايد كه اگر چنين وسوسه اى از شيطان حاصل شود به آن التفات نكرد. و متوجه آن نشد. و دل را مشغول عبادت گردانيد. و حضور قلب در عبادت را از دست نداد. و به مجادله شيطان و معارضه با آن نپرداخت، زيرا مى شود كه شيطان از ريا كردن كسى مايوس باشد اما توهم ريا را به خاطر او بگذراند، به جهت اين كه او در صدد معارضه و مجادله دفع آن توهم برآيد و از حضور قلب باز ماند. و اگر آدمى پى دفع آن توهم رود و مشغول جواب شيطان گردد، شيطان به مطلوب خود مى رسد و دست از آن شخص بر نمى دارد. و اما هرگاه ملتفت آن نگردد و به قوت قلب، متوجه عبادت شود از او مايوس مى شود و ديگر پيرامون او نمى گردد.
منبع:
معراج السعاده
