موضوع :  محرم و ديدار علمدار امام زمان(عج)

در آغازين روز هاي آخرين ماه پاييزي دعوت نامه بسيجيان سراسر كشور براي ديدار علمدار زمان ،رهبر و روح الله زمان حضرت آيت الله خامنه اي «دامت بركاته» فضاي دلهايمان را شور حسيني خاصي بخشيد. سفرمان بيمه روضه ها و گريه هاي ماه محرم بود . در سايه الطاف  خداوندي و توجهات حضرت وليعصر (عج) شب اول ميهمان حوزه علميه عبد العظيم حسني بوديم .

جان و روحمان كه در دعاي  ندبه و زيارت حضرت عبد العظيم حسني رنگ و بوي خاص كربلا گرفت ، رهسپار حسينيه ديدار شديم .
از شدت شوق و علاقه سر شار از استشمام هواي مجلسي كه عزادار واقعي ابا عبد الله (ع) در آن تنفس تنفس مي كرد ،  سرما و گرسنگي و خستگي را از يادمان برده بود .نزديك به پنج ساعت با چند تكه نان روغني و آب و مقداري ميوه ،سرماو نشستن روي حصير كف خيابان را با دل و جان خريديم تا به ديدار نائب بر حق امام زمان (عج) نائل شويم .

لحظه ديدار مثل آهوان رميده از دام صيادان دنيا دويديم و در ايستگاه هاي بازرسي چون از همه تعلقات دنيايي جدا شده بوديم  و دلهايمان مالا مال از صفا و اخلاص بود در صفوف آغازين مجلس شب تاسوعاي حسيني مأوي گرفتيم .

اشكمان بي اختيار جاري بود و سخنران صفمان را با كلام زيبايي از امام حسين (ع) از منافقين جدا نمود « كه مومن گناه نمي كند كه عذر خواهي كند اما منافق همواره گناه مي كند و پيوسته عذر خواهي مي كند .

و روضه ي مرحوم حاج آقاي كوثري چشمان عزيز رهبرمان را بيش از پيش باراني كرد .و ياد و خاطره ي حضرت امام (ره) محفلمان را حسيني تر نمود.
بعد ازخوردن غذاي تبركي حسينيه  قدم هايمان به سوي خانه بر ميگشت اما دلهايمان را جا مي گذاشتيم .

شب را در حوزه علميه كريمه اهل بيت تهران اقامت كرديم و صبح روز تاسوعا به سمت گلستان حركت كرديم در حالي كه جان تازه اي گرفته  بوديم و مسئولت بيشتري را نسبت به ولايت و اطاعت از رهبري را بر خود لازم مي دانستيم  و احساس مي كرديم .

     گردآورنده : خانم فاطمه حسن آبادي