1-شناخت امام زمان (عج). چنانكه پيامبر اكرم (ص) فرمود:

 «من مات ولم يعرف امام زمانه مات ميتة جاهلية»، اصول كافي ج 2، ص 377.

 هر كس بميرد در حالي كه امام زمان خويش را نمي‌شناسد به مرگ جاهلي مرده است.

 2-  محبت به او به طور خاص: در وجوب محبت به همه ائمه معصومين (عليهم‌السلام) و اينكه دوستي ايشان بخشي از ايمان و شرط قبولي اعمال است، ترديدي نيست؛ ولي در اهتمام به محبت مولايمان حضرت حجت (ع) تأكيد بسيار بيشتري شده است. خداوند در شب معراج به پيامبر (ص) فرمود:

«اي محمد! او را دوست بدار كه من او و محب او را دوست دارم». مكيال المكارم ج1، ص 219.

و نيز خود حضرت صاحب الزمان(ع) در يكي از توقيعاتشان فرمودند: «پس هر يك از شما بايد آنچه را كه موجب دوستي ما مي‌شود پيشه خود سازد و از هر آنچه موجب خشم و ناخشنودي ما مي‌گردد دوري گزيند زيرا فرمان ما به يك باره و ناگهاني فرا مي‌رسد». بحارالانوار، ج 53، ص 176.

3-  دوستي با دوستان و دشمني با دشمنان آن حضرت

«اني سلم لمن سالمكم و حرب لمن حاربكم»

4-  پرهيزكاري و رعايت تقواي الهي: پرواي الهي در همه زمان‌ها واجب و لازم است؛ ولي در دوران غيبت به خاطر شرايط خاص، اهميت بيشتري دارد؛ چرا كه عوامل فرواني دست به هم داده تا انسان‌ها را به بيراهه كشانده گمراه سازند. امام صادق (ع) فرمودند:  «همانا براي صاحب الامر غيبتي هست، پس بنده، تقواي الهي پيشه نمايد و به دين او چنگ بزند».اصول كافي ص 336ح1.

 5-   دعا براي تعجيل فرج آن حضرت: دعا براي اين امر، علاوه بر تعجيل در فرج، بركات و نتايج زيادي دارد از جمله: گشايشي كار خود دعا كنندگان. حضرت ولي عصر (عج) مي‌فرمايد:

 «اكثروا الدعاء  لتعجيل الفرج فان ذلك فرجكم، براي تعجيل در فرج بسيار دعا كنيد كه اين فرج شماست». بحارالانوار ج 52 ص 59، ح 7.

منبع/سایت یاران منتظر