یکی از علایم خودخواهی و هواپرستی اینه که اگه زندگی انسان سخت شد ،از روی لجبازی، زندگیش رو سخت تر میکنه! مثلا کسی که خود کشی میکنه، یه رنج وناراحتی که توی زندگیش داشته رو نپذیرفته و با لجبازی کار خودش رو سخت تر میکنه…در حالی که اگه یه قسمت از زندگی انسان خراب شد، باید سعی کنه مراقب سایر بخش های زندگیش باشه. مثلا اگه یه نفر یه تابلوی نقاشی بکشه و بعد قسمتی از تابلوش خراب بشه،نمیاد همه ی تابلو رو بشکنه و خراب کنه، چون یه قسمتش خراب شده؛درسته؟ولی کسی که رنج رو نپذیره ممکنه بیاد و کل زندگیش رو نابود کنه. این موضوع در بسیاری از افراد وجود داره. مثلا افراد زیادی هستن که وقتی گناهی میکنن، دیگه تا یه مدت نماز نمیخونن! تا یه مدت کارای خوب انجام نمیدن! تا یه مدتبه زیارت بقاع متبرکه نمیرن و…در حالی که این فریب شیطان هست. درستش این هست که وقتی یه گناهی رو مرتکب شدیم، عبادتمون رو بشتر بکنیم و بیشتر درخونه ی خدا بریم تا بتونیم زندگی بهتری برای خودمون بسازیم.

منبع:

کتاب تنها مسیر آرامش/سید محمد باقر حسینی/ص51