جوانی « بهار عمر» است .

اما در پی این بهار ، خزان هم پیش است . همیشه شاداب و با طروات نمی مانیم نیرو و نشاط و مجال و حوصله ی جوانی «محدود» است و گذرا .

ولی از همین دوره ی پرشتاب هم برای آینده بهخره گرفت .

بعضی ها امروزشان را به امید و آروزی «فردا می گذرانند و فردایشان  به حسرت و اندوه «دیروز » سپری می شود عمرشان بین آن «امید» و این «افسوس» تقسیم می شود و خورده هم نمی آورد !

حیف است که « سرمایه ی عمر» این گونه تاراج شود