ابتدا روایاتی که در این زمینه وارد شده است را نقل می کنیم:

الصَّدُوقُ فِی الْهِدَایَةِ، قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص: أَیُّمَا امْرَأَةٍ مُسْلِمَةٍ مَاتَتْ فِی نِفَاسِهَا لَمْ یُنْشَرْ لَهَا دِیوَانٌ یَوْمَ الْقِیَامَة؛

رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم فرمودند: هر کدام از زنان مسلمان در هنگام زایمان بمیرد، خداوند نامه عملش را در روز قیامت نخواهند گشود.

همچنین درباره قصّه حضرت آدم و حوّاء علیهما السلام آمده است … خداوند فرمود: اى حوّاء! هر زنى که به هنگام زایمانش بمیرد او را با شهیدان محشور مى‌‌کنم. اى حوّاء! هر زنى که درد زایمان او را بگیرد پاداش شهید برایش مى‌‌نویسم و اگر سالم بماند و زایمانکند گناهانش را برایش مى‌‌آمرزم گرچه به اندازه کف دریا و ریگ بیابان و برگ درختان باشد و اگر بمیرد شهید مى‌‌گردد و فرشته‌‌ها به هنگام قبض روحش نزد وى حاضر مى‌‌شوند و او را به بهشت بشارت مى‌‌دهند و در آخرت او را نزد شوهرش مى‌‌برند و هفتاد برابر برتر از حورالعین است. حوّاء گفت: آنچه داده‌‌اى مرا کافى است …» (مستدرک الوسائل و مستنبط المسائل، ج ۱۵، ص ۲۱۴)

با این حال توجه بفرمایید که روایت اشاره می کند که «زن مسلمان»، و برای ما معلوم است که زن مسلمان، زنی است که نماز می خواند روزه می گیرد و اعمال عبادی را انجام می دهد و حقوق دیگران را هم رعایت می کند، حال اگر با وجود ممکن الخطا بودن انسان گناهی مرتکب شد، خداوند با این خانم که درد وضع حمل را تحمل می کند، این گونه رفتار می کند که نامه ی عمل او را در روز قیامت نمی گشاید؛ و الّا اگر گناه انجام دهد و حق مردم را رعایت نکند، مسلماً مورد مواخذه قرار می گیرد و نکته ی مهم دیگر این که این عمل نگشودن پرونده در قیامت انجام می گیرد، نه در عالم برزخ.