✅در اسلام یک عمل زمانی مورد قبول واقع می‌شود که علاوه برحسن_فعلی(نیکویی خود عمل) از حسن_فاعلی(نیت الهی شخص انجام دهنده عمل) نیز برخوردار باشد.

◀️به همین جهت قرآن کریم فرمود:«مَنْ عَمِلَ صالِحاً مِنْ ذَكَرٍ أَوْ أُنْثى وَ هُوَ مُؤْمِنٌ فَلَنُحْيِيَنَّهُ حَياةً طَيِّبَةً وَ لَنَجْزِيَنَّهُمْ أَجْرَهُمْ بِأَحْسَنِ ما كانُوا يَعْمَلُون»(نحل : 97) هر كس -از مرد يا زن- كار شايسته كند و مؤمن باشد،قطعاً او را با زندگى پاكيزه‌اى،حيات [حقيقى‌] بخشيم،و مسلماً به آنان بهتر از آنچه انجام مى‌دادند پاداش خواهيم داد.

?و این طور شرط رسیدن به حیات طیبه را علاوه بر صالح بودن عمل، نیت نیکو(اخلاص) که حاصل ایمان است را معرفی نموده و عمل را تبدیل به عبادت می‌کند.اما این همه قصه نیست…

✅عيسى بن عبد الله به امام صادق عرض كرد: قربانت،عبادت چيست؟ فرمود:نيت خوب داشتن به عبادت از راهى كه خدا از آن راه اطاعت شود، همانا اى عيسى!مؤمن نباشى تا آنكه ناسخ(حکمی که حکم اول را نسخ و از دستور خارج کند) را از منسوخ(حکم اول که با دستور دوم دیگر عمل نمی‌شود) تشخيص دهى (تا به ناسخ عمل كنى و منسوخ را كنار گذارى).
عرض كردم:قربانت چگونه حکم ناسخ را از منسوخ تشخیص دهم؟فرمود:مگر نه اين است كه با امامى هستى و با حسن_نيت به اطاعتش تصميم مي‌گيرى،سپس آن امام در مي‌گذرد و امام ديگر مى آيد و تو با حسن نيت به اطاعت او تصميم مي‌گيرى؟عرض كردم:چرا،فرمود: همين(معرفت و اطاعت امام) تشخيص ناسخ از منسوخ است.

استاد ملایی