آيت ‏الله حسيني تهراني در كتاب «معادشناسي»، بحث مفصلي پيرامون ارتباط بدن برزخي و بدن مادي مطرح كرده است و پس از اثبات ارتباط بدن مثالي (برزخي) با بدن مادي واقع در قبر، مي ‏فرمايد:

«از جمله شواهد اين ارتباط، نپوسيدن بدن پيامبران، ائمه طاهرين و اولياي خدا در قبر است… بدن ‏هايي كه در ميان قبر است، ممكن است نپوسد و اين ناشي از تأثير تقوي و طهارت روح وي در بدن داخل قبر مي‏ باشد، مانند جنازه‏ شيخ صدوق، ايشان با اين كه در سال 381 ه. ق رحلت كرده بود، هنگام خراب شدن مقبره ‏اش در سال 1238 ه. ق، مشاهده شد كه بدنش همچنان سالم و تازه مانده است».

پس اين سالم ماندن بدن در قبر، ناشي از ارتباطي است كه بين عالم برزخ و اين دنيا برقرار است. در عالم برزخ - چون واسطه‏ بين دنيا و آخرت است - تعلق انسان كاملا از دنيا قطع نمي‏ شود و هنوز رابطه‏ اي متصور است. اين رابطه و توجه، به خصوص در اوليا الله موجب مي‏ شود كه بدن آن‏ها بعد از گذشت سال‏ ها همچنان سالم بماند.

 منبع:

زندگي پس از مرگ‏، جلد چهارم،‏ حسين سوزنچي‏، ص74.