آیت الله حائری شیرازی :

آقای دولابی برای من برنامه های زیادی گذاشت و وقت زیادی صرف من کرد و من را همراه خودش به دامان طبیعت می برد و با من صحبت می کرد، وقتی هم که در تهران بودند، در جلسه ای از ایشان گله کرده بودند، که چرا شما از میان همه مستمعین، بیشتر به این جوان توجه دارید و خطاب بیشتر به اوست، در حالی که علما و بزرگان در جلسه حضور دارند.

[با همه ی این احوال] آقای دولابی، رفیق ما بود. آقای بهجت استاد ماست و بین رفیق و استاد، فرق است، زیرا استاد اخلاق، باید مجتهد باشد. امام قدس سره استاد بود و کسی که جای رفیق و استاد را جا بجا کند، ضرر می کند. آقای دولابی دل کنده بود و سیر داشت اما ایشان رفیق ما بود.