پيامبر فرمودند:

        اي سلمان!محبت به فاطمه در صد مورد سودمند است كه كمترين آنها هنگام مرگ وقبروميزان وحشروصراط وحساب در قيامت است.  

                                                            بحارالانوار،ج7،ص539                                                                                                                                                         

ايام فاطميه كه مي رسد،دلهاي عاشق وبيقرار،(سرودغم)مي خواند ومنظومه اندوه مي سرايد.وقتي يك بوستان،خزان زده مي شود ،وقتي يك گل ،پرپر گردد وبلبلي به هجران گل مبتلا شود، چه مي ماند؟ جز فصل ناليدن وموسم گريستن؟(فاطميه)همان فصل وموسم است. درد هاي علي (ع) بيش از ظرف فهم ودرك ماست. داغ غربت علي(ع)كوه ها را از هم متلاشي مي كند.فراق فاطمه،تنها علي داغدار نكرد،بلكه چشم فضيلتها در داغ آن محبوبه پيامبر،خون گريست وديدگان ارزشها،همواره گريان آن مظلومه تاريخ ماند.هرچند در ايام فاطميه،داغ ما تازه مي سود،اما مرور بر اين فهرست غم ما را به فاطمه نزديكتر مي كند.قلبمان شفافيت زهره زهرا را بهتر لمس مي كند،گريه ها شفيع ما مي گردد،تادر آستان عترت،عزت يابيم،قطرات اشك،در سوگ اهل بيت ما را هم اهل اين بيت مي كند ومهمان سفره تولا.

رفتي،اما زتو منظومه غم بر جا ماند

با دل خسته وبشكسته،علي تنها ماند…

اندوه ستاره اي ميان در وديوار تكثير مي شود؛اشك ها از گونه هاي غنچه هاي بوستان علي سرازير مي شود؛ظلمت به كوچه هاي شهر نبي رخنه مي كند ولبخند بر بالين وظلوميت وبستر يادگار رسول مي خشكد.صداي گريه حسنين،سكوت ايوان هاي تاريك دنيا را مي شكند وتنها دست نوازش پدر،مرهمي لر نااميدي شان مي شود.

نفرين بر دنياييان!چگونه دخت خورشيد را بدرقه مي كند؟!فاطمه اي را كه از افق مهرباني طلوع كرد واينك با سينه اي زخمي ولبريز درد ،بستر خاك به رويش گشوده مي شود .تنها نسين بوي تنهايي علي است كه همگان در كوچه هاي مدينه استشمام مي كند وصداي شكستن بال فرشتگان ات كه خوا كائنات را مي آشوبد.اين گذر دلتنگ،سالياني است كه درد خاندان رسول را بر دوش مي كشد .(ام ابيها)مادر دردها بود وخزان در بهار جواني بر آستانه زندگي تكيه زد وپاييزرا در جواني اش ترسيم كرد وهمچنان در راهند نفس هايي كه آه مي شوند ورنج هاي شان،عرق شرم دنيا مي شود.چشم هاي خيس،گلوي آسمان را فشرده اندودستان سخاوت ورحمت علي،دار وندارش را به خاك مي سپارد.گوي هرچه نور،از بام دنيا رخت بر بسته ودر رگ هاي خاك سرازير مي شود وبراي فاطمه،امشب،شب را ورجعت ورهايي است.

سايه ديوارهاي وحشت،بلند تر شده ونامردي ها از مرز گذشته .ابرهاي جهل ايستاده اند تادر تاريكي شب بر بخت خويش زار زنند كه چگونه سوره كوثر را زمزمه كنند.

حضرت زهراء (س) ؛

خداوند صله ي ارحام را جهت فزوني افراد مقرر داشته است .

تكليف ما را حضرت سيدالشهدا عليه السلام  تعيين فرموده است .

جنگ نيز علي الظاهر جز درد و رنج و دشوراي و مرگ چيزي ندارد ، اما وقتي سر به فرمان عشق بگذاري آتش بر تو گلستان مي شود . شهيد سيد مرتضي آويني