عارفے را گفتند :
فلانی قادر است پرواز کند
گفت :اینکه مهم نیست
مگس هم میپرد
گفتند :فلانے را چه میگویے؟
روی آب راه میرود !گفت :اهمیتیے ندارد
تکه ای چوب نیز همین کار را میکند.
گفتند :پس از نظر تو شاهکار چیست ؟
گفت :اینکه در میان مردم زندگے کنے ولے هیچگاه
به کسے زخم زبان نزنے ،
دروغ نگویے ،کلک نزنے و سو استفاده نکنے
و کسے را از خود نرنجانے
“این شاهکار است”
از نظر قرآن، اون چیزی که به اعمالِ انسان ارزش و اعتبار میده، انگیزهی خالصانه و #اخلاصِ در عمل هست.
قرآن میفرماید اگر #اخلاص نباشه، و انسان در کارها و اعمالی که انجام میده، برای خدا شریک قائل بشه، چیزی از اون عمل باقی نمیمونه، و همهاش حبط و باطل میشه:
لوْ أَشْرَکُوا لَحَبِطَ عَنْهُمْ مٰا کٰانُوا یَعْمَلُونَ. (انعام/۸۸)
اگر شرک ورزند، قطعاً آنچه انجام دادهاند از دستشان خواهد رفت.
طرف نماز که میخونه، وقتی تو جمع باشه بیشتر نمازش رو طول میده…
میخواد انفاق کنه، جلو دیگران این کار رو میکنه، و دوست داره ازش تعریف کنن…
وقتی یه کار خیری انجام میده، اگه ازش تشکر نکنن ناراحت میشه. و…
حدیث داریم که خدا میفرماید:
«اَنَا خیرُ شریکٍ، مَن اَشرَکَ مَعی غیری فِی عَمَلِه لَم اَقبَلهُ اِلاّ مَا کَانَ خَالِصا».
من بهترین شریک هستم، اگر کسی در اعمالش با من شریک قائل شود، همهی سهم خودم را به آن شریک میبخشم و فقط آن مقدار از اعمال که خالص انجام داده است را میپذیرم.
بحارالانوار، ج۷۰، ص۲۴۳.
برعکس این موضوع هم هست:
اگر کسی در انجامِ اعمال و عباداتش با #اخلاص باشه، خداوند اعمالش رو به بهترین شکل، قبول میکنه.
قرآن میفرماید خدا نذرِ مادرِ حضرت مریم رو به بهترین شکل قبول کرد، چون #اخلاص داشت:
فتَقَبَّلَهٰا رَبُّهٰا بِقَبُولٍ حَسَنٍ. (آل عمران/۳۷)
نماز، روزه، انفاق، عبادت و… که آلوده به #ریا باشه، هیچ فایدهای نداره و قبول نمیشه، در واقع چیزی جز حمّالی نیست…
ولی اگر عبادات همراه با #اخلاص باشه، به بهترین شکل قبول میشه.?
اعمالمون رو با #ریا هَدَر ندیم
#معارف_قرآن، #اخلاص_ملاک_ارزشگذاری_اعمال
ألـلَّـهُـمَــ عَـجِّـلْ لِـوَلـیِـکْ ألْـفَـرَج
رسول خدا صلی الله علیه وآله فرمود:
خداوند شما را از عريان شدن نهى كرده است.
پس شرم كنيد از فرشتگانى كه همراه شما هستند؛ همان گراميانى كه نويسنده اعمال اند.
آن ها از شما جدا نمی شوند، مگر در سه جا:
زمان قضای حاجت؛ زمان زناشویی و زمان غُسل کردن.
رسول اكرم صلى الله عليه و آله :
حيا و ايمان قرين يك ديگرند اگر يكى از ميان برخاست ديگرى هم برود..
بحار الأنوار، ج 56، ص 200.
ئهج الفصاحه ص193، ح 205
حضرت علی علیه السلام
” ای مردم!
با این لباسی که بر دوش دارم و این مرکبی که بر او سوار هستم، داخل شهر شما شدم. پس اگر من از شهرتان خارج شدم و به غیر از چیزهایی که با آن وارد شدم، چیز دیگری داشتم، پس بدانید من ازخیانتکاران هستم.”
امیرالمؤمنین علی علیه السلام المناقب ج ۲ ص ۹۸
#اندکی_تفکر
و بسيار باشد كه ريا مشتبه به حيا مى شود و آدمى به واسطه ريا از ظهور گناهان و قبايح خود مضايقه مى كند و چنان مى پندارد كه سبب آن حيا است. همچنان كه بسا باشدكه ضعف نفس و صغر آن نيز به حيا مشتبه مى شود. چون حيا نيست مگر در آنچه شرعاً يا عقلاً يا عرفاً قبيح بوده باشد. پس آنچه چنين نباشد و بر آدمى ارتكاب آن دشوار باشد، سبب آن ضعف نفس است نه حيا و شرم. مثل وعظ كردن، و امامت نمودن از براى كسى كه قابل باشد. و امر به معروف و نهى از منكر در جايى كه عذرى صحيح باشد كه موجب حيا گردد.
#معراج_السعاده