پرسش : با وجود اين كه در اسلام ، اصل ، عمل انسان است و در آخرت بر اساس عمل هر كس به او پاداش يا جزا داده شود ، شفاعت در آخرت چه معنايي پيدا مي كند ؟ با اين كه عمل انسان ، مدار سعادت و شقاوت اوست .

علامه جعفري : اين مطلب  ، صد در صد درست است . اصل با عمل انسان است . اما خداي بزرگ در درون ما يك قدرت  بازسازي قرار داده است كه :

« من عمل منكم سوء بجهاله ثم تاب من بعد و اصلح فانه غفور رحيم » سوره انعام ،آيه54 كسي كه از شما به ناداني عملي را انجام داد ، پس توبه كرد .

مضمون آيه شريفه اين است كه اگر كسي اشتباه و بدي مرتكب شد و سپس توبه كرد وجبران نمود ، خدا او را مي بخشد . اگر كاخ شخصيت  آدمي ويران شود و حتي يك آجر آن بماند ،واگر بخواهد ، مي تواند با يك اتصال به خدا و با يك آجر ؛ دوباره آن كاخ شخصيت را بسازد . اين است عظمت و بزرگي انسان .

اگر حتي يك آجر از آن كاخ ويران شده شخصيت به وسيله گناه -العياذ بالله- باقي بماند ، باز اگر توبه دقيق بكند جبران مي شود . در اين جا عمل چه شد ؟ عمل و شخصيت بازسازي شد . قبل از شفاعت، توبه است .قبل از شفاعت ، توبه است . قبل از شفاعت توبه حقيقي انسان هاست . به شرط اين كه حق الناس نباشد ، اما در گناه صغيره و … شفاعت نصيب انسان مي شود . در يك روايت هم ذكر شده است كه ائمه فرمودند :

اگر شما خودتان را به ما برسانيد ، از شفاعت برخوردار خواهيد شد . اگر بين ما و شما ، خداي ناخواسته ، فاصله به قدري شد كه ما نگاه كرديم  و ديديم فاصله بين ما شما زياد است مثلا شخصي قاتل است ، ما در مقابل اين صاحب خون چه كار مي توانيم انجام بدهيم ؟

در محضر حكيم علامه جعفري ، ص203