برایم سوال بود که چطور این همه زائر هر ساله از سرارسر ایران وجهان برای زیارت تو می آیند واین همه سختی را به جان می خرند؟! آیا آنان نمیدانند که تو همیشه در کنارمان هستی وسلاممان را حتی در خانه هم جواب میدهی؟! و…

چرا اربعین؟!…

شاید با خود بگویی: از خانه هم می‌توانم به حسین«علیه السلام» سلام دهم؛ از خانه هم می‌توانم زیارت اربعین بخوانم! چرا باید سختی چند روز پیاده‌روی را به جان بخرم و مسیری طولانی را در گرما و سرما طی کنم تا کسی را زیارت کنم که همین لحظه هم در کنار من است؟ پس بشنو سخن زینب«سلام الله علیها» را که به یزید فرمود: «به خدا که نمی‌توانی یاد و خاطره ما را محو و نابود کنی.» 

چه شیرینست با عشقت دویدن در بیابانها         به عشقت هم به دل جارو زدن هم در خیابانها
نه تنها در میان تربتت داری شفاعت تو              به خاک زیر پای زائرت دادند درمانها …

اگر من از خانه‌ام سلام دهم و تو از خانه‌ات سلام دهی؛ دیری نمی‌پاید که داستان کربلا از یادها می‌رود. «پیاده روی اربعین کاری زینبی«سلام الله علیها» است!»

و…چه خوش است لحظه دیدار…

ستون ۱۴۰۰ یعنی سلام آقا…                      سلام ای بی کفن ای تشنه لب ای مانده در صحرا
به سقای علم دارت قسم ما پای پیمانیم       به شوقه یاری آرام جانت مهدی زهرا(سلام الله علیها)

منبع:دلنوشته