امام علی (ع) :

إذَا أَقْبَلَتِ الدُّنْيَا عَلَى أَحَد أَعَارَتْهُ مَحَاسِنَ غَيْرِهِ، وَإِذَا أَدْبَرَتْ عَنْهُ سَلَبَتْهُ مَحَاسِنَ نَفْسِهِ

هنگامى که دنيا به کسى روى آورد نيکى هاى ديگران را به او عاريت مى دهد و هنگامى که دنيا به کسى پشت کند نيکى هاى خودش را نيز از او سلب مى نمايد»

این یک واقعیت است هنگامی که انسان هایی به توانگر و ثروتمندي مي رسند خوبي هايي را به او نسبت ميدهند كه واقعا وجود نداردو اگر همين افراد صاحب منزلت دنيوي و اصطلاحاً پولدار و ثروتمند روزي به هر دليلي افت كنند و ناتوان و درمانده شوندهمين مردمي كه تا ديروز او را عزيز ميدانستند ، كمالاتش را از ياد مي برندو چه بسا از او دور شوند.

حکمت ۹