آیت‌الله سیدمحمدمهدی میرباقری (رییس فرهنگستان علوم اسلامی قم و عضو مجلس خبرگان رهبری): در ماه‌های مختلف سال به ویژه ماه مبارک رمضان مؤمنین می‌توانند در مقامی قرار بگیرند که محبت الهی در وجودشان رسوخ کرده و بنابراین رفتار و سکناتشان بر این مدار قرار گرفته و از این طریق به آرامش دست یابند، نخستین قدم قرار گرفتن در مدار محبت الهی و سپس محبت اولیا معصوم(ع) و در نهایت محبت به دیگر مؤمنین است.
بنابراین همه روابط در جامعه مؤمنان از روابط خانوادگی گرفته تا ارتباط با اقشار مختلف جامعه و گروه‌ها بر مدار محبت الهی و معصومین(ع) است به طور مثال روابط مالی در این جامعه براساس انفاق، ایثار، محبت و کمک به هم نوع و … است.
در مقابل این جامعه مؤمنین که براساس دستگاه پاک پرستش خداوند و محبت الهی شکل گرفته، جامعه‌ای نیز وجود دارد که مبتنی بر حب نفس و شیطان و اولیا طاغوت شکل گرفته است.
روز قیامت ندا می‌آید که خلیفه الهی بر زمین چه کسی است، داود(ع) بر می‌خیزد اما به او گفته می‌شود که منظور وی نیست، دوباره ندا می‌آید و سپس وجود مقدس علی(ع) بر می‌خیزد سپس ندا می‌آید که هر کس در دنیا بر پرتو نور علی(ع) حرکت کرده به دنبال او به راه بیافتد چرا که همه مؤمنان از اولین تا آخرینشان مؤمن به علی(ع) هستند.
در مقدمات تفسیر صافی دیدم که آمده بود محبت امیرالمومنین (ع) از ایمان است و امم گذشته هم مؤمنینشان مؤمن به علی (ع) بوده‌اند.
بنابراین همه امت‌های گذشته مؤمن به وجود مقدس علی(ع) هستند و زمانی که در روز قیامت منادی می‌آید و علی (ع) برمی‌خیزد هر کس که به ایشان پناه برده به دنبالشان حرکت می‌کند حضرت همه مؤمنان را در مقامات خود قرار می‌دهند و شفاعت آنها را می‌کنند.
در آن لحظه درهای بهشت باز می‌شود و یک درب که باب الرحمن نام دارد امام علی(ع) آنجا به سجده می‌افتند و منادی ندا می‌دهد که برخیز و هر کس که به تو مؤمن بوده را از این درب به بهشت وارد کن.
خداوند متعال از زمانی که حضرت آدم را بر زمین هبوط داد هدایتی را به دلیل مکر شیطان با ایشان همراه فرستاد تا نسلشان در زمین گسترش پیدا کند اگر این هدایت الهی نبود مردم همه گمراه می‌شدند بنابراین خداوند فرمود که این هدایت را فرستاده که دنبال رو مسیر او باشیم و اگر از این مسیر هدایت الهی تبعیت نکنیم گمراه شده و شقاوتمند خواهیم شد.
بنابراین در همه اعصار دشمنان تلاش کردند تا رشته‌های ارتباط با انبیا را قطع کنند درحالیکه انبیا(ع) آمدند تا بین ما و پروردگار حلقه وصل باشند، تنها در صورتی از این مسیر غفلت نکرده‌این که ذکر خداوند را بگوییم، همه معاملات و کارهای ما باید از سر بندگی خداوند باشد، از تجارت ما گرفته تا تحصیل، تعلیم و تعلم و خلاصه همه کارها در این صورت خانه و زندگی ما مساجد می‌شود و ما وارد وای ولایت پیغمبر و علی (ع) شده‌ایم.
«أَلاَ بِذِکْرِ اللَهِ تَطْمَئِنُّ الْقُلُوبُ» سه نوع تفسیر شده است یک نوع یاد ما از خداوند است که باعث آرامشمان می‌شود، دوم یاد خدا از ما و سوم باطن و یاد حضرت محمد(ص) است. بنابراین خانه‌ای که در آن نور نبی اکرم(ص) باشد آن خانه، خانه ذکر و الهی است در این صورت زندگی و تجارت و کار خدایی می‌شود در غیر این صورت حتی مساجد ما هم خدایی نیست حتی اگر در آن نماز هم خوانده باشیم.

منبع:سایت قدس