در فرازی از سخنان مقام معظم رهبری آمده است: توصیه مى‌کنم که بروید صحیفه سجادیه را بخوانید و در آن تدبر کنید. با تدبر خواهید دید که هریک از دعاهاى این صحیفه سجادیه و همین دعاى مکارم الاخلاق، یک کتاب درس زندگى و درس اخلاق است.

به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، صحیفه کامله سجادیه اثر جاودانه حضرت زین العابدین (علیه السلام)، یکی از جامع‌ترین و ارزنده‌ترین منابع فرهنگی ناب اسلامی است که در میان آثار به‌جا مانده از این امام از همه مهم‌تر است. این کتاب شریف، دومین کتابی است که در صدر اسلام تدوین شده است و از جهت اهمیت پس از قرآن و نهج البلاغه قرار دارد و «اخت القران»، «زبور آل محمد» و «انجیل اهل بیت» لقب گرفته است. انتساب صحیفه سجادیه به حضرت زین العابدین علیه السلام مورد قبول تمام علمای اسلام از همه‌ی فرقه‌هاست و هیچکس در این باره تردیدی ندارد. بسیاری از علما این مجموعه ارزشمند را از جمله متواترات دانسته‌اند که کمترین نیازی به بررسی صحت و سقم سند آن نیست

مهمترین بعد صحیفه سجادیه جنبه عبادی و ملکوتی این کتاب است. این کتاب راه بیان تمام آنچه را که انسان در راز و نیاز با خدا می‌خواهد، نشان می‌دهد. البته امروزه این کتاب غنی و ارزشمند کمتر مورد توجه است. مقام معظم رهبری درمورد ارزش‌ها و جنبه‌های مختلف این کتاب مطالب متفاوتی را عنوان کرده‌اند؛ که بخشی از این مطالب به شرح ذیل است:

صحیفه‌ى سجادیه را اگر مطالعه کنید و جنبه‌ى دعایى کلمات را ندیده بگیرید، هر دعاى آن یک درس عالى از معارف اسلامى و قرآنى است. اگر کسى خطبه‌ى امیرالمؤمنین (علیه‌الصلاةوالسلام) در توحید را که خطبه‌ى اول نهج‌البلاغه است، جلو خودش بگذارد، یا دعاى اول صحیفه‌ى سجادیه را که در تحمید است- حمد الهى است- جلو خودش بگذارد، مى‌بیند این دو مثل هم‌اند و فرقى با هم ندارند. خطبه‌اند و درس‌اند. امیرالمؤمنین (علیه‌الصلاةوالسلام) در مقابل جمعى از مردم ایستاده و معارف الهى را بیان کرده و امام سجاد (علیه‌الصلاةوالسلام) دعا کرده و به زبان دعا، همان معارف را بیان فرموده است.

(خطبه‌هاى نماز جمعه‌ى تهران - 07/12/1371)

تا آن‌جا که مى‌توانید، با صحیفه‌ سجادیه مأنوس شوید. کتاب بسیار عظیمى است. این‌که گفته‌اند زبور آل محمد، واقعاً همین‌طور است؛ پر از نغمه‌هاى معنوى است، دعا و درس است؛ هم درس اخلاق است، هم درس علم‌النفس است، هم درس امور اجتماعى است. آن‌جا ملاحظه کنید: “أللهم إنى أعوذ بک من هیجان‌الحرص و سورة‌الغضب… و الحاح‌الشهوة". یکى‌یکى این خصوصیات معنوى و اخلاقى و این ریشه‌هاى فاسدى را که در نفس ما هست، در زبان دعا به ما معرفى مى‌کند. (دیدار با گروهی از پاسداران سپاه پاسداران - 13/09/1376)