(محمد بن حسن بن میمون) میگوید:« نامه ای به امام حسن عسگری( علیه السلام) نوشتم و از فقر وتنگدستی شکوه کردم، ولی بعدا پیش خود گفتم:

مگر امام صادق( علیه السلام) نفرموده که:« فقر با ما بهتر از توانگری با دیگران است، و کشته شدن با ما بهتر از زنده ماندن با دشمنان ماست.»

امام در پاسخ نوشت:

هر گاه گناهان دوستان ما زیاد شود، خداوند آنها را به فقر گرفتار میکند و گاهی از بسیاری از گناهان آنان در میگذرد. همچنان که پیش خود گفته ای، فقر با ما بهتر از توانگری با دیگران است. ما برای کسانی که به ما پناهنده شوند، پناه گاهیم و برای کسانی که از ما هدایت بجویند، نوریم. ما نگهدار کسانی هستیم که(برای نجات از گمراهی) به ما متوسل می شوند. هر کس ما را دوست بدارد در رتبهُ بلند( تقرّب به خدا) با ماست و کسی که پیرو راه ما نباشد، به سوی آتش خواهد رفت.

سیرهُ پیشوایان/ ص 662