رسیدن به بهشت و سعادت ابدی، و آرامش نهایی و متنعم شدن در نعمت‌های زیبای بهشتی آرزوی هر انسان مؤمن به سرای ابدی است. نعمت‌های ارزشمندی که شاید در مخیله‌ی هیچ انسانی قابل تصور نباشد. نعمت‌های زیبا و ارزشمندی که شاید در معرفی آنها به بندگان نوعی مشابهت با نعمت‌های بهشتی لحاظ شده ولی چه بسا این مشابهت صرفاً تنها قرابت اسمی باشد، واز لحاظ کیفی و توصیفی قابل قیاس با نعمت‌های دنیایی نباشد.

یکی از شبهاتی که در شبکه‌های اجتماعی مطرح شده این است که چرا خداوند متعال برای ترغیب انسان به اعمال صالح نوید نعمت ولذتهای را به انسان می‌دهد که در دنیا بهره‌مندی ازآنها جرم و گناه به حساب می‌آید؟و یا اینکه چه لذتی برای آخرت و نعمتهایش وجود دارد در حالی که در دنیا نیز ازآن نعمتها فراوان دیده می‌شود همچون شکس و شراب و …؟

نکته اول: اولین نکته‌ای که در این خصوص باید مورد توجه و عنایت فراوان قرار گیرد این است که خداوند متعال دنیا را دار امتحان قرارداده است؛ از این رو اگر درآخرت سخنی از محدودیت‌ها نمی‌شود به خاطر این است که درآنجا سخنی از امتحان و تکلیف الهی نیست. یقیناً محدودیت‌ها وممنوعیتهای جنسی از قبیل شکس،‌ شکم بارگی،‌ تمتعات جنسی برای دست پیدا کردن به قله‌های سعادت و کمال وهمچنین تربیت اخلاقی نفوس است که در دنیا برای انسان معین ومشخص شده است.

از امام علی(علیه السلام) درکتاب شریف نهج البلاغه نقل شده است:« حضرت امیر فرمود: « وَ إِنَّ الْیَوْمَ عَمَلٌ وَ لَا حِسَابَ وَ غَداً حِسَابٌ وَ لَا عَمَل‌؛امروز روز عمل است و حسابی در کار نیست، و فردا روز حساب است و امکان عمل نیست»

نکته دوم: نباید تصور کرد نعمت‌های بهشتی به عینه همانند نعمت‌های دنیایی ست؛ تا اینکه گفته شود ما در این دنیا از لذت این چنینی سیر شده وتمایلی به آن نعمتها نداریم؛ چرا نعمت های بهشتی قابل تصور با نعمتها و امکانات دنیایی نیستند. ساکن شدن در بهشت‌ فردوس ومکانهایی که به هیچ وجه زندگی دنیایی نمونه آن را به خود ندید ازجمله‌ی این نعمت‌هاست.  خداوند متعال در توصیف نعمتهای بهشتی می‌فرماید:

«فَلا تَعْلَمُ نَفْسٌ ما أُخْفِیَ لَهُمْ مِنْ قُرَّةِ أَعْیُنٍ جَزاءً بِما کانُوا یَعْمَلُونَ [سجده/17]هیچ کس نمى‌داند چه چیز از آنچه روشنى‌ بخش دیدگان است به [پاداش‌] آنچه انجام مى‌‌دادند براى آنان پنهان شده است.»

نکته سوم: نباید تصور کرد تمام نعمت های بهشی نعمتهای مادی و جنسی است که در اوهام بعضی از افراد وجود دارد، چرا که در بهشت نعمتهای معنوی فراوانی وجود دارد که لذت ازآنها قابل قیاس با نعمت‌های مادی و جنسی نیست نعمت همنشینی با اولیایی الهی و نعمت رسیدن به مقام قرب و رضای پروردگار عالم.«رَضِیَ اللَّهُ عَنْهُمْ وَ رَضُوا عَنْهُ ذلِکَ الْفَوْزُ الْعَظیمُ؛[مائده/119] خدا از آنان خشنود است و آنان [نیز] از او خشنودند. این است رستگارى بزرگ.»

نکته چهارم: دست یابی به نعمت های و امکان دنیایی علاوه برای این که برای همه افراد میسر نمی‌شود تحصیل آن با زحمت بسیار همراه است، در حالی که لذت آنها نیز بسیار کوتاه مدت و ناچیز و غیر قابل قیاس با لذت اخروی است:« لا یَمَسُّهُمْ فیها نَصَبٌ وَ ما هُمْ مِنْها بِمُخْرَجینَ؛[حجر/48] نه رنجى در آنجا به آنان مى‌رسد و نه از آنجا بیرون رانده مى‌شوند» .« وَ فیها ما تَشْتَهیهِ الْأَنْفُسُ وَ تَلَذُّ الْأَعْیُنُ وَ أَنْتُمْ فیها خالِدُونَ [زخرف/71] و در آنجا آنچه دلها آن را بخواهند و دیدگان را خوش آید [هست‌] و شما در آن جاودانید.»