سید من!

صد روز است که در کنارتان نیستم!

دلم برای قلب و دستان مجروح و آسمانی تان تنگ شده است.

اینجا در جمع امام و شهیدان صحبت از شماست.

اما تنهایتان نگذاشتم لحظه ای لباس رزم را تن بیرون نیاورده ام.

من و حاج کاظم و عماد و … پیشانی بندهایمان را بسته ایم و تا صبح ظهور در رکابت هستیم…

?????