امام صادق(ع) در روایتی به عملی اشاره کردند که ثواب آن به دلیل بلندی مقامش نزد خدا در قرآن نیامده است. در حالی که به فرموده ایشان ثواب هر عمل نیکی در قرآن وجود داد.

مَا

مِنْ‏ عَمَلٍ‏ حَسَنٍ‏ یَعْمَلُهُ‏ الْعَبْدُ إِلَّا وَ لَهُ ثَوَابٌ فِی الْقُرْآنِ إِلَّا صَلَاةَ اللَّیْلِ فَإِنَّ اللَّهَ لَمْ یُبَیِّنْ ثَوَابَهَا لِعِظَمِ خَطَرِهَا عِنْدَهُ فَقَالَ‏

تَتَجافى‏ جُنُوبُهُمْ عَنِ الْمَضاجِعِ یَدْعُون‏.(سجده16

یکی از  امام صادق(ع) فرمود:

هیچ عمل نیکویی بنده انجام نمی‎دهد مگر آنکه ثواب آن در قرآن است، جز نماز

شب؛

پس خداوند به دلیل عظمت جایگاهی که نزدش است، ثواب آن را نشمرده است و فرموده است:

پهلوهایشان از خوابگاه‌ها جدا مى‏‌شود [و] پروردگارشان را از روى بیم و طمع مى‏‌خوانند.

منبع:

 وسایل‌الشیعه شیخ حر عامِلی،جلدهشتم