دو اقرار بزرگ و مهم ابن سینا برای طالبان علم در هر رشته علمی و در هر جای دنیا که باشند پندآموز خواهد بود. نخستین اقرار این اندیشمند اسلامی مربوط به حل مسائل مشکل علمی است. خود ابن سینا می‌گفت، وقتی در مسأله‌ای علمی کارم گره می‌خورد و درمانده می‌شدم، به مسجد و محراب و عبادت پناه می‌بردم، وضو می‌گرفتم و در برابر خدای متعال سر به سجده می‌گذاشتم و از آن عالم مطلق و حلال هر مشکلی مدد می‌گرفتم و از درگاه خدای متعال حل آن مسأله را مسألت می‌کردم. البته این عمل ابن سینا هم باز طبق آیه قرآن است که خداوند می‌فرماید: «ادعونی استجب لکم» بخوانید مرا تا اجابت کنم شما را. این را می‌توان نخستین اقرار مهم ابن سینا دانست که در آن ابن سینایی که در نزد ما اینقدر عالم و حکیم و بزرگ است، خود را در برابر خدای متعال خوار و ذلیل و حقیر می‌داند و از وی حل مسائلش را می‌خواهد.

دومین اقرار مهم ابن سینا این است که وقتی او در پاره‌ای از مسائل فلسفی و عقلی راه به جایی نمی‌برد و می‌دید که آنچه وی به عقل خود استنتاج کرده با نص قرآن تفاوت دارد، می‌گفت، این مسأله چون در شرع آمده من وی را می‌پذیرم و برای من قابل قبول است که این را می‌توان دومین اقرار مهم جناب حکیم ابن سینا دانست، که این اقرار برای من و امثال من و از من بالا‌تر کلاس اخلاق عملی است. ما که هنوز به جایی نرسیدیم و هنوز در اول راهیم تا با مسأله‌ای روبه‌رو و ناتوان از تحلیل آن می‌شویم و نمی‌دانیم که چرا شرع آن را جایز یا حرام می‌داند! دم از روشن‌فکری می‌زنیم و ادعای علم و فضل را برای خود یدک می‌کشیم و آن را خلاف عقل می‌دانیم، که در حقیقت خلاف عقل خود می‌دانیم.

این دو اقرار ابن سینا بر ناتوانی علم و دانش بشری را می‌توان چراغ راهی دانست برای آن روشنفکرانی که عقاید خود و دیگران را مورد سخت‌ترین آماج انتقاد غیرمنصفانه قرار می‌دهند. 
بیایید همه همان گونه که از علم این حکیم و اندیشمند بزرگ ایرانی که در جهان اسلام ظهور و بروز پیدا کرد، بهره می‌بریم، از عمل و اخلاق پسندیده وی نیز بهره بریم.

منبع:سایت تابناک