?روزے رسول خدا صلے اللہ علیہ و آلہ و سلم نشستہ بود ، عزرائیل بہ زیارت آن حضرت آمد ، پیامبر صلے اللہ علیہ و آلہ و سلم از او پرسید: اے برادر! چندین هزار سال است ڪہ تو مأمور قبض روح انسان‏ها هستے ، آیا در هنگام جان ڪندن آن‏ها دلت براے ڪسے رحم آمد؟

عزرائیل گفت: در این مدت دلم براے دو نفر سوخت:

اولی روزے دریا ?طوفانے شد و امواج سهمگین دریا یڪ ڪشتے را در هم شڪست، همہ سرنشینان ڪشتی⛵️ غرق شدند، تنها یڪ زن حاملہ نجات یافت، او سوار بر پارہ تختہ ڪشتے شد و امواج ملایم دریا او را بہ ساحل آورد و در جزیره‏ اے افڪند ، در این میان فرزند پسرے از او متولد شد ، من مأمور شدم جان آن زن را قبض ڪنم ، دلم بہ حال آن پسر سوخت.

دومی هنگامے ڪہ شداد بن عاد ، سالها بہ ساختن باغ بزرگ و بهشت بے نظیر خود پرداخت ، و همہ توان و امڪانات و? ثروت خود را در ساختن آن صرف ڪرد، و خروارها طلا و گوهرهاے دیگر براے ستون‏ها و سایر زرق و برق آن خرج نمود تا تڪمیل شد

وقتے ڪہ خواست از آن دیدار ڪند، همین ڪہ خواست از اسب? پیادہ شود و پاے راست از رڪاب بر زمین نهاد، هنوز پاے چپش بر رڪاب بود ڪہ فرمان از سوے خدا آمد ڪہ جان او را قبض ڪنم

آن تیرہ بخت از پشت اسب بین زمین و رڪاب اسب گیر ڪرد و مرد، دلم بہ حال او سوخت از این رو ڪہ او عمرے را بہ امید دیدار بهشتے ڪہ ساختہ بود بہ سر برد، سرانجام هنوز چشمش بر آن نیفتادہ بود ، اسیر مرگ شد.

?در این هنگام جبرئیل بہ محضر پیامبر صلے اللہ علیہ و آلہ و سلم رسید و گفت: اے محمد! خدایت سلام می‏رساند و می‏فرماید:

بہ عظمت و جلالم سوگند ڪہ آن ڪودڪ همان شداد بن عاد بود، او را از دریاے بے ڪران بہ لطف خود گرفتیم ، بے مادر تربیت ڪردیم و بہ پادشاهے رساندیم ،

⚫️در عین حال ڪفران نعمت ڪرد ، و خودبینے و تڪبر نمود ، و پرچم مخالفت با ما برافراشت ، سرانجام عذاب سخت ما او را فرا گرفت ، تا جهانیان بدانند ڪہ ما بہ ڪافران مهلت می‏دهیم ولے آن‏ها را رها نمی‏ڪنیم ‼️

?[جوامع الحڪایات ، ترجمہ محمد محمدے اشتهاردے ، صفحہ ۳۳۰]