«أمَّنْ یُجیبُ الْمُضْطَرَّ إِذا دَعاهُ وَ یَکْشِفُ السُّوءَ وَ یَجْعَلُکُمْ خُلَفاءَ الْأَرْضِ أَ إِلهٌ مَعَ اللَّهِ قَلیلًا ما تَذَکَّرُونَ»*۱

 امام باقر در رابطه با این آیه فرمود: «و او(حضرت مهدی) همان مضطری است که خداوند می‌فرماید: “امن یجیب المضطر..” (این آیه) درباره او و برای او نازل شده است.»*۲

 تا زمانی که مردم به طور حقیقی خواهان ظهور نباشند خداوند اذن ظهور نخواهد داد. آنگاه که مردم مضطرانه خواستار فرج شوند و به کلی چشم از عالم اسباب برگیرند و تمام قلب و روحشان را در اختیار باری تعالی قرار دهند، حضرت حجت مضطرانه دست به دعا بر می‌دارند و آنگاه است که فرمان «قُم بِاذنِ الله» صادر خواهد شد.

۱. سوره نمل، آیه ۶۲
۲‌. الغیبه،ص۱۸۲، باب ۱۰،ح۳۰