از حكمتهاى امام صادق «عليهالسلام» به ابن جندب:

و قيل له «عليه السلام»: قوميعملون بالمعاصى ويقولون: نرجوا فلا يزالون كذلك حتى يأتيهم الموت.فقال

«عليه السلام»: هؤلاء قوميترجحّون في الأمانيكذبوا ليس يرجون انّ مَن رجا شيئاً طلبه، ومَن خاف مِن

شى‏ءهرب منه.(تحف العقول ،صفحه 362)

حضرت صادق (عليه السلام) در مورد افرادى كه مرتكب گناه مي شوند، لكن مي گويند: «ما اميدوار به رحمت پروردگار هستيم»، فرمود: اينان، غرق در پندارها و توهّمات خود مي ‏باشند و درادعاى خود كاذب بوده، در حقيقت اميد ندارند، زيرا اگر كسى واقعاً به چيزى، اميدوار باشد. دنبال آن مي رود و اگر از چيزى، بترسد، از آن مي گريزد.

آمرزش گناهان، از مظاهر رحمت رحيميه الهى است، و اين رحمت اين گونه نيست كه خودش به سراغ انسان بيايد،بلكه بايد آن را طلب نمود. همان گونه كه پيامبر و ائمه‏ ى معصومين «عليهم السلام» و اولياء الهى، به خاطر ترس از گناهان، آن همه راز و نياز و مناجات با پروردگار نموده و آن قدر اشک مي ريختند.

پروردگارا ! ما را از پيروان راستين آنان قرار ده.

منبع:

( احاديث منتخب رهبر معظم انقلاب «دام ظله» درشروع درس خارج)