امام علی (ع) :

و فِی دُونِ مَا اسْتَقْبَلْتُمْ مِنْ عَتْب وَ مَا اسْتَدْبَرْتُمْ مِنْ خَطْب مُعْتَبَرٌ

در سختى هایى که شما با آن روبرو شدید و مشکلاتى که پشت سرگذاردید، درس هاى عبرت فراوانى است (ضعف ها و قوّت هاى شما را نمایان مى سازد و راه حلّ مشکلات را، به شما مى آموزد و تجربه اى براى تمام زندگانى شما خواهد بود).

خطبه ۸۸

وعَلَیْکُمْ بِالصَّبْرِ، فَإِنَّ الصَّبْرَ مِنَ الاِْیمَانِ کَالرَّأْسِ مِنَ الْجَسَدِ، وَلاَ خَیْرَ فِی جَسَد لاَ رَأْسَ مَعَهُ، وَلاَ فِی إِیمَان لاَ صَبْرَ مَعَهُ

 بر شماباد که صبرو استقامت را پيشه کنيد زيرا صبر و استقامت در برابر ايمان همچون سر است در برابر تن
تن بى سر فايده اى ندارد همچنين ايمان بدون صبر و استقامت

حکمت ۸۲

و إِنَّ مِنْ أَبْغَضِ الرِّجَالِ إِلَى اللهِ تَعَالَى لَعَبْداً وَ کَلَهُ اللهُ إِلَى نَفْسِهِ، جَائِراً عَنْ قَصْدِ السَّبِيلِ، سَائِراً بَغَيْرِ دَلِيل

از مبغوض ترين افراد نزد خدا بنده اى است که خدا او را به خودش واگذاشته، از راه راست منحرف گشته، و بدون راهنما گام بر مى دارد!»

خطبه ۱۰۳

امام علی (ع) :

ولاَ تَأْمَنَنَّ مَلُولاً

به انسانى که ملول و رنجیده خاطر است اعتماد مکن»

 دلیل آن روشن است; افرادى که به هر دلیل رنجیده خاطر شده اند، نشاط عمل در آنها مرده است به همین دلیل نمى توان به آنها اعتماد کرد. آنها منتظر بهانه اى هستند تا از کار فرار کنند و هرگز نمى توان استقامت و پشتکار را که لازمه پیشرفت است ازآنها انتظار داشت.

حکمت ۲۱۱

واعْلَمُوا أَنَّ مَا نَقَصَ مِنَ الدُّنْيَا وَزَادَ في الاْخِرَةِ خَيْرٌ مِمَّا نَقَصَ مِنَ الاْخِرَةِ وَ زَادَ فِي الدُّنْيَا : فَکَمْ مِنْ مَنْقُوص رَابِح وَمَزِيد خَاسِر!

 «بدانيد آنچه از دنيا کاسته شود و به آخرت افزوده گردد بهتر است از آنچه از آخرت، کم و به دنيا افزوده گردد، چه بسا کاستيها که سود به همراه دارد و چه بسا افزايش ها که زيانبار است !

خطبه ۱۱۴