مرحوم شاه آبادی این آیه را معنا کرد:

 وَأَمَّا مَنْ خَفَّتْ مَوَازِينُهُ  فَأُمُّهُ هَاوِيَةٌ ؛ یعنی کسی که نامه عملش سبک و بی مقدار باشد، پس جایگاه او (مقصد او) در قعر هاویه و جهنم است.1

و اماسرّ این جمله …

«أم (مادر) را از آن جهت أم می‌گویند که مقصد بچه است. آیه می‌خواهد بگوید که اگر فرد گنهکار در جهنم سقوط می‌کند، جهنم همان مقصدی است که در تمام عمر به سویش رفته، اصلا مقصدش بوده و به این طرف حرکت کرده و حالا دارد به «مادر» خود می‌رسد. او فرزندِ همین مادر است و به دامن مادر خود فرود می آید.»2

 منبع:

1- سوره قارعه سوره 8-9

2- شهید مطهری: خدمات متقابل اسلام و ایران، ص616