اِنَّكَ لَا تَهْدِي مَنْ أَحْبَبْتَ وَلَكِنَّ اللَّهَ يَهْدِي مَنْ يَشَاءُ وَهُوَ أَعْلَمُ بِالْمُهْتَدِينَ ( سورة القصص الایة : 56 ) در حقيقت ، تو هر كه را دوست دارى نمى توانى راهنمايى كنى ، ليكن خدا است كه هر كه را بخواهد راهنمايى مى كند ، و او به راه ‌يافتگان داناتر است .

بعضى اهل خلاف ، آيه را در شأن حضرت ابو طالب علیه السلام ، و سخنانى ناشايسته گفته ‏اند ، لكن تمام از درجه اعتبار ساقط و احاديث بسيار در شأن آن حضرت وارد شده از جمله :

1 -  شيخ طوسى ( رحمة اللّه علیه ) به اسناد خود از مفضل بن عمر روايت نموده از حضرت امام جعفر صادق علیه السلام از پدران بزرگوار خود كه حضرت امير المؤمنين عليه السّلام در رحبه كوفه « رحبه : فضاى خانه را گويند » نشسته و مردم مجتمع بودند ، پس مردى برخواست و گفت : يا امير المؤمنين تو به اين مكان بلند هستى كه خدا به تو داده و پدر تو در آتش است . حضرت فرمودند : ساكت شو! خدا دهان تو را بشكند ! قسم به آن كسى كه مبعوث ساخت حضرت محمد صلّى اللّه عليه و آله وسلم را به نبوت بر حق ، اگر شفاعت كند پدر من هر گنهكار را كه در زمين است ، هر آينه خداوند قبول فرمايد شفاعت او را در حق همه ؛ چگونه پدرم را عذاب نمايد در آتش و حال آنكه پسر او قسيم نار است . پس فرمود : به آن كسى كه مبعوث ساخت حضرت محمد را به حق ، كه نور ابى طالب در روز قيامت خاموش كند انوار همه خلق را ، مگر پنج نور را : نور حضرت محمد صلّى اللّه عليه و آله وسلم ، نور من ، نور فاطمه ، نور حسن و حسين و اولاد حسين را از ائمه صلوات الله وسلامه علیهم اجمعین به جهت آنكه نور پدر من از نور ماست ، آن نورى كه خلق فرموده خدا آن را ، پيش از آنكه خلق فرمايد آدم را به دو هزار سال .

2 - علامه مجلسى ( رحمة اللّه علیه ) در مرآت العقول ؛ روايت نموده از ابان بن ابى محمود : مردى از شيعه نوشت به حضرت امام على بن موسى الرضا عليهما السّلام : فدايت شوم بدرستى كه من شك دارم در اسلام ابى طالب . پس نوشت حضرت به او : « و من يشاقق الرّسول من بعد ما تبيّن له الهدى و يتّبع غير سبيل المؤمنين- الخ » بدرستى كه تو اگر اقرار نكنى به ايمان ابى طالب ، بازگشت تو ، به آتش مى‏باشد .

3 - از حضرت امام امام جعفرصادق عليه السّلام مروى است كه فرمود : انّ مثل أبي طالب مثل اصحاب الكهف حين اسرّوا الايمان و اظهروا الشّرك فاتاهم اللّه اجرهم مرّتين : مثل ابى طالب مثل اصحاب كهف است ، هنگامى كه پنهان داشتند ايمان را و ظاهر كردند شرك را ، پس عطا فرمود خدا اجر ايشان را دو برابر .

 و عاقل لبيب را البته به همين مقدار كافى خواهد بود.

( تفسير اثنا عشري ، مرحوم حسین حسینی شاه عبد العظیمی جلد ‏10 ، صفحه : 159 ) .