«امام علي (علیه السلام)»- مسلماني بود كه حقيقت دين را مي ‏دانست و مي‏ خواست اصحاب او هم چون او اين حقيقت را بدانند. او مي ‏ديد كه زيان سركش داخلي در تهدید قدرت خليفه و به هم زدن امنيت مسلمانان از زيان مهاجم خارجي كمتر نيست.

اما مردم او اين حقيقت را نمي ‏دانستند، چرا چون بيشتر نسلي كه از علي(علیه السلام) فرمان مي ‏برد تا ديده تميز را گشوده بود؛ مي ‏ديد وقتي پدرش به ميدان جنگ مي‏ رود با بيگانه و غير بيگانه و غير عرب مي‏ جنگد، وقتي هم كه از جنگ بازمي ‏گردد با خود غنيمت مي ‏آورد. او از جنگ جز بيگانه ‏كشي و غنيمت ‏يابي چيزي نمي ‏دانست، او از درك معني قدرت مركزي و وحدت قدرت عاجز بود. چرا؟! چون در اين روزگار، او پيش از آنكه به اسلام متعلق باشد به قبيله تعلق يافته بود.

البته در سپاهيان علي كساني بودند كه مي ‏توانستند آنچه را مي ‏گذرد به خوبي دريابند و اگر قدرت تشخيصي چنين نداشتند باز مي‏ دانستند كه بايد از امام خود پيروي كنند، اما شمار آنان در مقابل دسته‏ ي ديگر اندك بود. ناچار آنان هم مانند پيشواي خود رنج مي‏ بردند.

منبع:
قيام حسين (عليه السلام)سيدجعفرشهيدي ص40