گمنامی را دوست داشت. در وصیت نامه اش به این نکته صریح اشاره کرده بود که:

مرا غریبانه تحویل بگیرید
غریبانه تشییع کنید
و غریبانه در بهشت معصومه(س) قطعه 31 به خاک بسپارید

برای گمنام ماندنش تدبیری هم اندیشیده بود؛ وصیت کرده بود که چیزی روی قبرش ننویسیم فقط بنویسیم:
پر کاهی تقدیم به پیشگاه حق‌تعالی…

سادگی و بی‌ریایی از ویژگی‌های بارز شهید احمد مکیان بود …

چهره‌ی خیلی معمولی ولی نورانی داشت.
لباساش تقریبا کهنه و ساده بود … خیلی مهربون بود. باطنی سرشار از نورانیت و معنویت داشت.

خواب مادر شهید

درد فراق و دوری احمد برایم رنج‌آور شده بود و گاهی سخنان اطرافیان بر دردم می‌افزود؛ تا این‌که شبی در عالم رویا، احمد را در کنار بانویی پوشیه زده، خوشحال و سبکبار دیدم.

آن خانم علت بی‌تابی را جویا شد و خطاب به من گفت: فرزندت در جوار من و در آرامش قرار دارد و در همان لحظه با دستان خود، قلب سوزان مرا لمس کرد. از آن پس آرامش و طمأنینه بر من غالب شد و قلبم التیام یافت.

شهید_احمد_مکیان
سالروز_شهادت