حركت‌ كاروان‌ امام‌ از هشتم‌ ذي‌ حجه‌ تا دوم‌ محرم‌ كه‌ به‌ كربلا رسيد، حركتي‌ بود براي‌ بيدار نمودن‌

انسان‌هاي‌ تمامي‌ تاريخ‌.اين‌ كاروان‌، منزل‌ به‌ منزل‌ راه‌ مي‌سپرد تا آميزه‌اي‌ از عظمت‌ و عزت‌ و

مظلوميت‌ را بر صفحات‌ تاريخ‌ بنگارد وسرانجام‌اين‌ كاروان ‌در دهم‌ محرم‌ 61 هجري‌ حماسه‌اي‌

را آفريد، حماسه‌ عشق‌، حماسه‌ هويت‌ انساني‌، حماسه‌ عاشورا.

روز شمار اين‌ حماسه‌، شمارش‌ لحظاتي‌ است‌ كه‌ انسان‌هايي‌ عاشق‌ از فراز اين ‌روزها به‌ معراج‌ رفتند

و در هر منزلي‌ ازخود خاطره‌اي‌ به‌ جاي‌ نهادند، خاطره‌اي‌ كه‌ هر قصه آن‌ درسي‌ از عزت‌ نفس‌

و كرامت‌ ذاتي‌ انسان‌ كامل‌ امام‌ حسين‌ (عليه السلام) مي‌باشد.

ورود امام حسین(ع)به کربلا

بنابر قول مشهور در این روز در سال 61هجری آقا و مولایمان حضرت ابا عبدالله الحسین سید الشهدا(ع)با اهل بیت و اصحابشان وارد کربلای معلی شدند.( بحار النوار-ج.44،ص.382)

در آنجا اسب حضرت حرکت نکرد.امام(ع)پرسیدند:نام این زمین چیست؟گفتند:((غاضریه)).نام دیگرش را پرسیدند،گفتند:((شاطی الفرات)).فرمودند:اسم دیگری هم دارد؟گفتند:((کربلا))هم می گویند.در این هنگام حضرت آهی از دل کشیدند و گریه شدیدی نمودند و فرمودند:((اللهم انی اعوذ بک من الکرب و البلاء.به خدا قسم اینجا زنان و کودکان ما را به اسیری می برند!به خدا قسم اینجا پرده ی حرمت ما دریده می شود . ای جوانمردان ،فرود آیید که محل قبرهای ما اینجاست…)). (از مدینه تا مدینه ص.326)

نامه ی امام حسین(ع)برای اهل کوفه

در این روز امام حسین(ع)برای بزرگان کوفه نامه ای نوشتند و آن را به قیس بن مسهر صیداوی دادند که به کوفه برساند .مامورین در بین راه قیس را گرفتند ،و پس از آنکه او بر ضد یزید و ابن زیاد سخن گفت، او را به شهادت رساندند.
هنگامی که خبر شهادت قیس به امام حسین(ع)رسید آن حضرت گریستند و فرمودند :اللهم اجعل لنا و لشیعتنا عندک منزلا کریما،واجمع بیننا و بینهم فی مستقر من رحمتک انک علی کل شیء قدیر.(بحار الانوار.ج44،ص.382)

امام زمان (ع) خطاب به جد بزرگوارشان سيدالشّهدا (ع)مي فرمايند:
اگر روزگار مرا به تاخير انداخت و از ياري تو دور ماندم و نبودم تا با دشمنان تو جنگ و با بدخواهان تو پيكار نمايم ، هم اكنون هر صبح و شام بر شما اشك مي ريزم و به جاي اشك در مصيبت شما از ديده خون مي بارم و آه حسرت از دل پر درد بر اين ماجرا مي كشم.

منبع /سایت تاریخ نگار محرم