رای تمام اموری که خلاف شرع نیستند، از جمله فروش بهتر و سریع‌تر ملک و کالا، می‌توان دست به دعا برداشت و این دعا می‌تواند از سوی خود فرد انشاء شود و به هر زبانی باشد، اما لزوماً برای هر موضوعی دعای مأثور وجود ندارد، و در همین راستا، برای فروش بهتر متاع و کالا، دعای خاصی نیافتیم، اما روایتی از امام باقر(علیه السلام) وجود دارد که بدون توصیه‌کردن دعای خاصی، سفارش‌‌هایی اخلاقی در مورد تجارت می‌کند:
«عَلَیْکَ بِصِدْقِ اللِّسَانِ فِی حَدِیثِکَ وَ لَا تَکْتُمْ عَیْباً یَکُونُ فِی تِجَارَتِکَ وَ لَا تَغْبِنِ الْمُسْتَرْسِلَ‏ فَإِنَّ غَبْنَهُ رِبًا وَ لَا تَرْضَ لِلنَّاسِ إِلَّا مَا تَرْضَاه‏ لِنَفْسِکَ وَ أَعْطِ الْحَقَّ وَ خُذْهُ وَ لَا تَخَفْ وَ لَا تَخُنْ‏ فَإِنَّ التَّاجِرَ الصَّدُوقَ مَعَ السَّفَرَةِ الْکِرَامِ الْبَرَرَةِ یَوْمَ الْقِیَامَة وَ اجْتَنِبِ الْحَلْفَ فَإِنَّ الْیَمِینَ الْفَاجِرَةَ تُورِثُ صَاحِبَهَا النَّارَ وَ التَّاجِرُ فَاجِرٌ إِلَّا مَنْ أَعْطَى الْحَقَّ وَ أَخَذَهُ …»؛[1]
بر شما باد به:
1. راست گویی،
2. مخفی نکردن عیب کالا،
3. ضرر نزدن به مشتری،
4. راضی شدن به همان‌چیزی که برای خودتان می‌خواهید،
5. رعایت حق در داد و ستد،
6. وحشت نداشتن از تجارت،
7. خیانت نکردن به افراد،
8. دوری کردن از قسم خوردن.[2]
و در پایان نتیجه گرفته‌ می‌شود که مراعات موارد فوق، تاجر را در ردیف اولیای الهی قرار می‌دهد.

منبع:

1]. سید ابن طاووس، رضی الدین علی، فتح الأبواب، محقق، مصحح، خفاف، حامد، ص 160 – 164، قم، ‌مؤسسه آل البیت(ع)، چاپ اول، 1409ق.
[2]. «حکم قسم دروغ»، 50051.