♦️در دوران جنگ جهانى اول و اشغال ايران توسط قواى انگليسى و روسى، كه حملات و هجوم‏ها به ملّت شيعه اوج گرفته بود، مرحوم آيت الله العظمى نائينى خيلى پريشان بودند و نگران از اينكه اين وضع به كجا خواهد انجاميد، نكند كه اين كشور محبّ و دوستدار امام زمان عليه السّلام از بين برود و سقوط كند.
در همين زمان‏ها، شبى به امام عصر عليه السّلام متوسل مى‏ شوند و در حال توسّل و گريه و ناراحتى به خواب مى‏ روند و خواب مى‏ بينند:

?ديوارى است به شكل نقشه ايران و اين ديوار شكست برداشته و خم شده و در حال افتادن است. در زير اين ديوار، يك عده زن و بچه نشسته‏ اند و ديوار دارد روى سر اينها خراب مى‏ شود.

?مرحوم نائينى وقتى اين صحنه را مى‏ بينند به قدرى نگران مى‏ شوند كه فرياد مى‏ زنند و مى‏ گويند كه: خدايا! اين وضع به كجا خواهد انجاميد؟
?دراين‏ حال مى‏ بينند كه حضرت ولىّ عصر عليه السّلام تشريف آوردند و انگشت مباركشان را به طرف ديوارى كه خم شده و در حال افتادن بود، گرفتند و آن را بلند كردند و دومرتبه سرجايش قرار دادند و بعد فرمودند:
?«اينجا شيعه خانه ماست. مى‏ شكند، خم مى‏ شود، خطر هست، ولى ما نمى‏ گذاريم سقوط كند، ما نگهش مى‏ داريم.»

?مير مهر جلوه‏هاى محبت امام زمان(عليه السلام)، ص 25؛ به نقل از فرازهايى از: تجلّيات امام عصر( عج)، ص 54؛ ملاقات با امام عصر عليه السّلام، ص 136.