?امام محمد باقر علیه‌السلام:
وَ مَا كَانُوا يُعْرَفُونَ يَا جَابِرُ إِلَّا بِالتَّوَاضُعِ وَ التَّخَشُّعِ وَ الْأَمَانَةِ وَ كَثْرَةِ ذِكْرِ اللَّهِ وَ الصَّوْمِ وَ الصَّلَاةِ وَ الْبِرِّ بِالْوَالِدَيْنِ وَ التَّعَاهُدِ لِلْجِيرَانِ مِنَ الْفُقَرَاءِ وَ أَهْلِ الْمَسْكَنَةِ وَ الْغَارِمِينَ وَ الْأَيْتَامِ وَ صِدْقِ الْحَدِيثِ وَ تِلَاوَةِ الْقُرْآنِ وَ كَفِّ الْأَلْسُنِ عَنِ النَّاسِ إِلَّا مِنْ خَيْرٍ وَ كَانُوا أُمَنَاءَ عَشَائِرِهِمْ فِی الْأَشْيَاءِ

❗️ای جابر؛
◽️شيعيان ما شناخته نمى‏شدند، مگر به
◽️تواضع، خشوع (فروتنى در عبادت)،
◽️اداى امانت،
◽️بسيارى ذكر خدا،
◽️روزه گرفتن،
◽️نماز به پا داشتن،
◽️نيكى به والدين و
◽️رسيدگى به همسايگانى كه فقير و نيازمندند.
◽️همچنين رسيدگى به قرض داران و يتيمان،
◽️راستى در گفتار،
◽️تلاوت قرآن و بازداشتن زبان، از اين كه، جز نيكى مردم را نگويند،
◽️[نيز] شيعيان ما [همواره‏] در بين اقوام خويش امين بودند.

? بحارالانوار، علامه مجلسی، ج ۹۷، ص ۱۹۴، ح ۱۱

? امام علی‌ علیه السلام

•|° ما الْمُجَاهِدُ الشَّهِيدُ فِي سَبِيلِ الله
بِأَعْظَمَ أَجْراً مِمَّنْ قَدَرَ فَعَفَّ؛
لَكَادَ الْعَفِيفُ
أَنْ يَكُونَ مَلَكاً مِنَ الْمَلَائِكَةِ |•°

?اجر شهید بیشتر از کسی نیست
که قدرت گناه دارد اما عفت می‌ورزد؛
انسان عفیف نزدیک‌ است یکی از فرشته‌ها بشود.

✨ نهج البلاغه ، حکمت ۴۷۴

خدایا
در دفاع از دینت
دویدم، جهیدم، خزیدم
گریستم، خندیدم
خنداندم و گریاندم
افتادم و بلند شدم
کریم حبیب، به کَرَمت دل بسته ام..‌‌.

بخشی از وصیت‌نامه
شهید حاج قاسم سلیمانی

شخصی خدمت آیت الله العظمی اراکی(ره) آمد و گفت :
آقا مرا یک نصیحتی بفرمایید.
آقا فرمودند : شغلت چیست؟
گفت : نجار هستم.
آقا فرمودند :
آیا بلدی در بسازی؟
عرض کرد: بله.
آقا فرمودند:
پس یک در بساز. بگذار جلوی قلبت و هیچ کس را جز خدا راه نده ?

??
کاشکی از غیر تو اگه نبودی جان من

خود ندانستی به غیر از تو جان معنی دان من

غیر رویت هر چه بینم نور چشمم کم شود

هر کسی را ره مده ای پرده مژگان من

✍️ استاد پناهیان: عبادت یعنی تمنا؛ تمنای ملاقات. الله‌اکبر، یعنی خدایا کِی خودت را به من نشان می‌دهی؟ کِی جلوه می‌کنی؟ ببین من با ادب ایستاده‌ام. تا کی باید مقابل تو ادا در بیاورم و با اراده خودم خم و راست شوم، نمی‌شود رؤیت عظمت تو مرا به سجده و رکوع بکشاند؟ سجده‌ها را تکرار می‌کنم اما کِی تو در را باز خواهی کرد؟ مدام این الفاظ را تکرار می‌کنم، ولی هنوز تو را نچشیده‌ام. و هنگامی که نماز به پایان می‌رسد، بنده صدا می‌زند: باشد راضی هستم… سلام بر همه خوبان عالم «السلام علیکم و رحمة الله و برکاتة.» این بار هم نشد ولی سجدۀ شکر به‌جا می‌آورم؛ خدایا ممنونت هستم که مرا در این تمنّا قرار دادی.

?بخشی از کتاب “رابطه عبد و مولا”
اثر علیرضا پناهیان