✍️امام سجاد علیه السلام: اما حق هم مجلس و هم‌نشین بر تو آن است که با کمال خوشرویی پذیرای او شده و با تواضع و طیب خاطر از او استقبال نمایی و اجازه دهی که او هم سخن گوید و تو متکلم وحده نباشی؛ از نگاهای متکبرانه و تحقیر آموز که با گوشه چشم صورت می‌گیرد پرهیز کن و وقتی سخن می‌گویی قسمی سخن بگو که او بفهمد و اگر تو بر او وارد شده‌ای؛ اختیار با خودت هست که هر وقت بخواهی ترکش کنی و اگر او بر تو وارد شده است؛ اختیار با خودش هست که بخواهد مجالست با تو را ترک نماید.
اما تو بدون اجازه‌ی او (در صورتی که او وارد بر تو باشد) حق نداری که مجالست او را ترک نمایی.
?رساله حقوق امام سجاد(ع)
?قدم هایی برای خودسازی یاران امام زمان (عج)
?قدم اول: نماز اول وقت
?قدم دوم: احترام به پدرومادر
?قدم سوم: قرائت دعای عهد
?قدم چهارم: صبر در تمام امور
?قدم پنجم: وفای به عهد با امام زمان(عج)
?قدم ششم: قرائت روزانه قرآن همراه بامعنی
?قدم هفتم: جلوگیری از پرخوری و پرخوابی
?قدم هشتم: پرداخت روزانه صدقه
?قدم نهم: غیبت نکردن
?قدم دهم: فرو بردن خشم
?قدم یازدهم: ترک حسادت
?قدم دوازدهم: ترک دروغ
?قدم سیزدهم: ڪنترل چشم
?قدم چهاردهم: دائم الوضو بودن
أللَّھُـمَ ؏َـجِّـلْ لِوَلیِڪْ ألْـفَـرَج
?اولی: تو به زندگی بعد زایمان اعتقاد داری؟
دومی: آره حتما. یه جایی هست که
می تونیم راه بریم شاید با دهن چیزی بخوریم.
? اولی: امکان نداره.
ما با جفت تعذیه می شیم. طنابشم انقد کوتاهه که به بیرون نمی رسه. اصلا اگه دنیای دیگه هم هست چرا کسی تاحالا از اونجا نیومده بهمون نشون بده.
دومی: شاید مادرمونم ببینیم.
? اولی: مگه تو به مامان اعتقاد داری؟
اگه هست پس چرا نمی بینیمش؟!!!
دومی: به نظرم مامان همه جا هست.
دور تا دورمونه.
? اولی: من مامانو نمی بینم پس وجود نداره.
دومی: اگه ساکت ساکت باشی صداشو می شنوی و اگه خوب دقت کنی حضورشو حس می کنی….
?این مکالمه چقدر آشناست….!
تا حالا بودن #خدا را اينطوري به همين
سادگي حس نكرده بودم . . .
? این تمرین‌های دسته‌جمعی در بلایا، نوعی #آمادگی_برای_ظهور است
????
? این اوضاعی که در عالم پدید آمده است، روز به روز دارد ما را به وقایع قبل از ظهور نزدیک‌تر می‌کند.
? البته نمی‌دانیم که ظهور، چقدر به ما نزدیک شده است اما طبیعتاً وقتی وضعیت عالم را نگاه می‌کنیم، خودمان را هر لحظه به آن واقعیت بزرگ تاریخ بشریت، نزدیک‌تر احساس می‌کنیم.
? ما وقتی در این بلایا (مثل بیماری کرونا و…) این تمرین‌های دسته‌جمعی و فعالیت‌های جهادی را در کنار همدیگر انجام می‌دهیم، به‌نوعی داریم آماده می‌شویم که امامت آن حضرت را بپذیریم و إن‌شاءالله که این کارها و این آمادگی‌ها ما را لایق ظهور حضرت کند.
? جدا از دعا برای تعجیل فرج و اینکه فرموده‌اند همۀ مؤمنین، آماده‌شدن برای فرج را مدنظر قرار بدهند، همین توجه به امر فرج و احساس نزدیک‌بودن ظهور، خیلی موضوع مهمی است.
?اساساً اگر ما ظهور را نزدیک ببینیم، دل‌های ما نورانی می‌شود و عبادت‌های ما بهتر خواهد شد و حتی از بلایا هم بیشتر در امان خواهیم بود.
? این احساس نزدیکی برای ظهور واقعاً در تقویت ایمان مردم و در نزدیک‌شدن دل‌ها به خداوند، تأثیر شگرفی دارد.?
? #استاد_پناهیان
?اضطرار می‌تواند باب محبت به خدا را باز کند
? آشنایی با برخی مضامین دلنشین مناجات شعبانیه(۵)
? یکی از جملات بسیار توحیدی و زیبای مناجات شعبانیه در فرازهای ابتدایی این مناجات، این عبارت است: «بِیَدِکَ لا بِیَدِ غَیْرِکَ زِیَادَتِی وَ نَقْصِی وَ نَفْعِی وَ ضَرِّی إِلَهِی» خدایا نقص من و هر منفعت و ضرری که بخواهد به من برسد، همه‌اش به‌دست تو است…
? وقتی از ما بپرسند «کارها دست کیست؟» معمولاً می‌گوییم «همه‌چیز دست خداست» اما چرا این معارف توحیدی در قلب ما-آن‌طور که باید و شاید- جاری نمی‌شود که موجب اشک و مناجات و محبت شدید نسبت به خدا شود؟ چون ما معمولاً به اسباب و علل، خیلی بها می‌دهیم و نقش خدا را فراتر از اسباب و علل و فراتر از نقش خودمان، نمی‌بینیم!
? بلا معمولاً یک وضعیتی را برای انسان پیش می‌آورد که او را در یک بن‌بست قرار می‌دهد و انسان یک‌دفعه‌ای احساس می‌کند، کسی را غیر از خدا ندارد، درحالی‌که ما در اوج رخاء و گشایش هم کسی را غیرخدا نداریم، ما در اوجِ هموار بودن همۀ وسایل و اسباب در کنارمان و در آستانۀ رسیدن به خواسته‌های خودمان، باز هم کسی را غیرخدا نداریم.
? یک‌مقدار باید به میزان دخالت خدا در زندگی‌مان، در هر لحظه نگاه کنیم و اینکه همۀ صحنه‌ها در اطراف ما طوری طراحی شده که متناسب با امتحان‌گرفتن خدا از ما باشد. البته ما باید وظیفه‌مان را نسبت به اسباب و علل انجام بدهیم و اگر ضرری آمد دفع کنیم، یا اگر منفعتی به‌سمت ما آمد-از طرق مشروع- آن را جلب کنیم.
? ما نباید نسبت به اسباب و علل، مطلقاً بی‌توجه باشیم، اما پشت سرِ این اسباب و علل و قوی‌تر از آنها، باید خدا را ببینیم. اگر این حالت در کسی پدید بیاید که فراتر از همۀ اسباب و علل، نقش خدا را ببیند و اضطرار و نیاز دائمی‌اش را به خدا باور کند، حس مناجات در او تشدید می‌شود به‌طوری که بدون بلا هم مضطرِ کمک‌گرفتن از خدا می‌شود و خیلی ملتمسانه می‌تواند با خدا مناجات کند.
? این اضطرار هم قطعاً منافاتی با ادب و منافاتی با عشق و محبت نسبت به پروردگار ندارد، بلکه این اضطرار می‌تواند باب محبت را باز کند و إن‌شاءالله این اضطرار برای ما با کمی تفکر به‌دست می‌آید؛ البته اگر خود خدا کمک کند.
?علیرضا پناهیان
?شرح مناجات شعبانیه - ۹۹.۱.۱۳
