وجود و بقای انقلاب به دین و دیداری مردم رجوع دارد، پس هر چه بتواند انسان را به غفلت بکشاند می تواند از اسباب یک مبارزه سیاسی با انقلاب اسلامی واقع شود: از عکس های فوتبالیست های حرفه ای در آدامس های بادکنکی گرفته تا دانستنی های علمی، دیدنی های توریستی … رمان های عشقی و پلیسی و ایدئولوژی های  سیاسی، یعنی هر چه بتواند بنیان دینداری را سست کند، فی نفسه می تواند در خدمت مبارزه با انقاب اسلامی که بر اصل “عینیت دیانت و سیاست” استوار است واقع شود. بنابراین، غرب برای مبارزه با انقلاب لازم نیست که حتما روی به مقابله سیاسی و نظامی بیاورد، همه چیز، مشروط بر آنکه بتواند مردمان را از دین غافل کند، یک سلاح سیاسی است.

منبع:آوینی پاسخ می دهد/ص 130