-آب را گل نكنيد

شايد از دور علمدار حسين

مشك طفلان بر دوش

زخم و خون بر اندام

مي رسد تا كه از اين آب روان

پر كند مشك تهي

ببرد جرعه آبي برساند به حرم

تا علي اصغر بي شير رباب

نفسش تازه شود

و بخوابد آرام…

آب را گل نكنيد

كه عزيزان حسين

همگي خيره به راهند كه ساقي آيد

و به انگشت كرم

گره كور عظش بگشايد

آب را گل نكنيد

كه در اين نزديكي

عابدي تشنه لب و بيمار است در تب و گريه اسير

آب را گل نكنيد  كه بود مهريه مادرشان

نه همين آب كه هر جاي دگر رودي و نهري جاريست

مهر زهراي بتول است

از اين است كه من مي گويم

آب را گل نكنيد ، آب را گل نكنيد