چه كنيم تا كلام و نصيحتمان در فرزندان تاثيرگزار باشد ؟
1. به مقدار ضرورت بسنده كنيد. نصيحت پي در پي، سبب لجاجت فرزندان مي شود و رفتار ناشايست را در آنان تثبيت مي كند. توجه داشته باشيد كه حتي بزرگسالان نيز پند را به سختي مي پذيرند.

2. اول خودتان به موعظه هايتان عمل كنيد بعد به فرزندتان توصيه كنيد . 
در روايات آمده است: ان العالم إذا لم يعمل بعلمه زلّت موعظته عن القلوب كما يزلّ المطر عن الصفا ( اگر عالم به دانش خود عمل نكند، موعظه اش از قلب ها مي لغزد؛ همان گونه كه قطره آب از روي سنگ فرو مي ريزد.)

3. براي تأثير نصيحت، بايد بين خود و فرزندانتان رابطه اي قلبي و عاطفي برقرار سازيد. دل فرزند به والديني روي مي آورد كه با آنان انس داشته باشد.
امام علي( عليه السلام) مي فرمايد: قلوب الرجال وحشيةٌ فمن تألفها اقبلت عليه. 
دل هاي انسان ها وحشي اند؛ پس به كسي روي مي آورند كه با آن ها انس گيرد.
موانع رابطه قلبي، مانند زنگارهاي روي آهن است كه جلو جذب آهن‌ربا را مي گيرد.

4. هنگام پند دادن، خوشرو باشيد. ترشرويي، جلو تأثير پند را مي گيرد.

5. از لحني نرم استفاده كنيد و به آرامي تذكر دهيد. وقتي خداوند بزرگ، موسي و هارون را به سوي فرعون فرستاد، به آنها فرمود كه با او به نرمي سخن بگويند:
فقولا له قولاً ليناً. 

6. نصيحت هاي شما به ويژه براي نوجوان بايد پنهاني باشد. نوجوان با توجه به ويژگي شخصيت طلبي اش نصيحت شنيدن در جمع را برنمي تابد.

7. در پند و اندرزها، به منفعت و مصلحت فرزند توجه كنيد و مصالح خود را در نظر نگيريد. اگر فرزند شما احساس كند نصيحت هاي شما براي منافع خودتان است، چندان اثري نخواهد داشت.

 منبع:

مرکز پاسخگویی به سوالات دینی انوار طاها