از حلقه هایمان به در افتاد رازها / با قیل و قال بی ثمر عشق بازها

دوشید فتنه ای شتران دو ساله را / بر دوششان نهاد به بازی جهازها

شوخی شده ست و عشوه نماز شیوخ شهر / زحمت به بی نمازی ما بی نماز ها

خیل پیاده ایم، کجا بازگو کنیم؟ / رنجی که برده ایم ز شطرنج بازها

در گنبد کبود زمان ما کبوتران / بستیم چشم و بسته نشد چشمِ بازها

در پیش چشم کوخ نشینان غریب نیست / از کاه، کوه ساختنِ کاخ سازها

قرآن به نیزه رفت…خدایا مخواه باز / بر نیزه ها طلوع سر سر فراز ها

منبع:

مجموعه غزل حق السکوت/ محمد مهدی سیار/ص84و85