پرستار؛ فرشته رحمت‏

پرستاران، درد آشنايان همه بيماران و از کار افتادگان هستند، مونس لحظه ‏هاى درد و رنج انسانهايى هستند که نياز به مونس و پرستار دارند.(25/3/1384).

پرستاران عزيز حقيقتاً فرشتگان رحمت براى همه افراد بيمار و بيماردار جامعه محسوب می‏شوند.(3/4/1383)

پرستار فرشته رحمت براى بيمار است. آن‏وقت که بيمار از همه جا دستش کوتاه است، در آن ساعاتى که حتى همسر، فرزندان و پدر و مادر بيمار هم بالاى سرش نيستند، چشم اميدش بعد از خدا به پرستار است و اين پرستار است که مثل ملائکه آسمانى، مثل فرشتگان رحمت، به دردها، مشکلات و نيازهاى جسمى و عاطفى او پاسخ میدهد، اينها خيلى مهم است، اينها پيش خداى متعال فراموش نمی‏شود. البته ممکن است هيچ چشمى هم اين زحمت شما را نبيند. خيلى از زحماتى که شما می‏کشيد و رنجهايى که میبريد، کسى آنها را نمیبيند. گاهى يک لبخند شما به بيمار دل افسرده، به او جان دوباره می‏دهد. چه کسى اين لبخند را میبيند؟(3/4/1383)

پرستارى؛ سخت‏ترين مشاغل‏
پرستار، انسان مهربانى است که با رفتار و اخلاق و خدمات خود، سلامت بيمار را به او هديه مى‏کند. اگر طبيب، درمان خود را به انجام رساند، اما خدمات پرستارى نباشد، تأمين سلامت بيمار دشوار است. هر کس که از خدمات پرستاران مهربان برخوردار شده باشد، مى‏فهمد و میداند که نقش پرستاران در هديه‏کردن سلامت به بيماران، چقدر مؤثر است. اين موجود بشرى که کار فرشته‏گون انجام می‏دهد، با سختي‌هاى زيادى روبه‏رو است؛ بيمارهاى گوناگون، اخلاق تند و به ستوه ‏آمده بيمار در بستر و روى تخت بيمارى، مشکلات ناشى از وضع بيمار، بيماري‌هاى سخت و احياناً واگير، فضاى گرفته بيمارستان، همه اينها چيزهايى است که اين حرفه را با همه شرافت و قداستش، در شمار يکى از سخت‏ترين مشاغل قرار میدهد.(3/5/1380)

در روايت هست که کسى که بر سر بيمار می‏رود، مثل کسى است که در رحمت الهى غوطه‏ور می‏شود. ممکن است بعضى تعجب کنند که مگر بر سر بيمار رفتن چه خصوصيتى دارد. خود شما که نياز بيمار و تأثير کار خودتان را میدانيد، میفهميد که چرا چنين پاداش بزرگى براى بيماردار و پرستار گذاشته شده است، چون تأثير آن تأثير غيرقابل محاسبه و برتر از محاسبات معمولى است.
روحيه دادن به مريض گاهى از دادن داروى او بسيار حيات‏بخش‏تر و مؤثرتر است، اين روحيه را شما میدهيد. در دعاها می‏خوانيم: “اللهم انى اسألک موجبات رحمتک “؛ رحمت الهى را که بى‏محاسبه و بى‏جهت به کسى نمی‏دهند، بايد التماس کرد پيش خدا تا موجبات رحمت را به ما بدهد، يعنى آن کارى را انجام بدهيم که موجب رحمت میشود تا بعد خدا رحمت خودش را بفرستد. اين کار، برترين موجبات رحمت است، که خيلى مغتنم و خيلى باارزش است.(3/4/1383)