پیوند: http://karbobala.com/articles/info/339
«خداوند رحمت کند بنده‌ای را که با دیگری جمع شود و امر ما را ذکر کند. سومین نفر ایشان ملکی است که برای ایشان طلب مغفرت می‌کند تا آنکه متفرق شوند. جمع نمی‌شوند دو نفر بر ذکر و یاد ما مگر آنکه خداوند به ملائکه مباهات می‌کند. آنگاه که جمع می‌شوید و به ذکر ما مشغول می‌گردید، در آن احیاء امر ماست. بهترین مردمان بعد از ما کسانی‌اند که امر ما را ذکر کنند و مردم را به سوی ما بخوانند.
مجالس عزاداری، برکت در عمر و اولاد و اموال
در حدیث قدسی فرموده‌اند: هر درهم و دیناری که در راه امام حسین (ع) مصرف شود، خداوند هفتاد برابر آن را در دنیا برکت می‌دهد. این برکت عمومی است؛ جدای از دوستان و شیعیان اهل بیت (ع)، که هر روز آثار و نتیجه بذل مال در راه اهل بیت (ع) بالاخص حضرت سیدالشهداء (ع) را می‌بینند.
در اکثر کشورها و شهرهای غیر شیعه، مانند هندوستان، حتی غیر مسلمانان مانند بت‌پرست و آتش‌پرست و گاوپرست و امثال آنها در دهه عاشورا دست از خوشگذرانی‌ها و بعضی از کارهای خود برمی‌دارند و به طریقی به اقامه عزای حضرت سید الشهداء (ع) می‌پردازند. آنان مبالغ بسیاری در این خصوص صرف می‌کنند، و بر سر و سینه می‌زنند و شبیه شیعیان عزاداری می‌کنند. سبب اقدام خود به عزاداری را نجات از مهالک دنیوی و برکت در عمر و مال و تجارتشان می‌دانند؛ و معتقدند هر چه سالیانه در راه امام حسین (ع) خرج می‌کنند، به زودی چندین برابر آن را دریافت می‌کنند، و اگر انجام ندهند به مال و اولاد ایشان خسارت وارد می‌شود!
خواص مجالس عزای امام حسین (ع)
مجلس عزاداری امام حسین (ع) مانند مجالس خانوادگی یا عزاداری‌های شخصی نیست، بلکه علاوه بر ثواب و انجام وظیفه، مجلس الهی است. اظهار محبت به ائمه هدی (ع) و بیزاری جستن از دشمنان دین است.
در این نشست و برخاست‌ها به روایاتی عمل شده که در آداب زندگانی و معاشرت اجتماعی و دینی وارد شده است. برخی از مجالس که به آنها سفارش شده عبارتند از:
مجالس عزای سیدالشهداء (ع)، مجالس زیارت و سلام بر ائمه طاهرین (ع)، مجالس مذاکره علم، مجالس ذکر، مجالس ادای حقوق اهل بیت پیامبر (ص)، مجالس صله‌ی پیامبر و امیرالمؤمنین و حضرت زهرا (ع)، مجالس احیاء امر ائمه، مجالس فضایل و مناقب آل الله (ع)، مجالس بیان فضایح و مثالب اعداء الله لعنه الله علیهم، مجالس رفع صوت به صلوات، مجالس لقاء اخوان و زیارت ایشان، مجالس کسب اخ صالح فی الله، مجالس تحیت و سلام بر مؤمنین، مجالس قضاء حوائج، مجالس احسان به دوستان اهل بیت (ع)، مجالس زیارت علما، مجالس نظر به صورت علما و ذریه طاهره، مجالس لعن بر اعداء دین، مجالس دعا برای برادران دینی…
مجلس عزای امام حسین (ع) جامع بسیاری از این جهات است که باعث رسیدن به آثار و نتایج آن می‌شود.
خدمت به مجالس عزای سیدالشهداء (ع)
این خدمت می‌تواند به هر گونه باشد مانند آب دادن، ظرف شستن، غذا پختن، زنان بنی‌هاشم در شهادت امام حسن (ع) یک ماه عزاداری کردند، و یک سال پوشیدن لباس اندوه و عزا و … را ادامه دادند.
هنگامی که امام حسین (ع) به شهادت رسید، زنان بنی‌هاشم لباس پشمی مشکی پوشیدند و از گرما و سرما شکایتی نداشتند و حضرت زین العابدین (ع) برای عزاداری آنها غذا آماده می‌کرد.
امام صادق (ع) می‌فرماید: «هنگامی که امام حسین (ع) به شهادت رسید تا پنج سال هیچ زن هاشمی سرمه نکشید و خضاب نکرد؛ و دودِ اجاقی در خانه‌ای از منازل بنی‌هاشم دیده نشد؛ تا زمانی که عبیدالله بن زیاد ملعون کشته شد».
آیا در عزایی که معصوم (ع) می‌فرماید: «چشمان ما در اشک بر آن حضرت مجروح شده»، باید سرمه کشید و آرایش کرد؟ آیا زن و مرد در عزای پدر و مادر و برادر و بستگان خود زیور می‌کنند و بر سر قبر با بوی عطر می‌روند؟ هر کس شناختی نسبت به امام معصوم (ع)، اهل بیت، کربلا، تربت، عاشورا، امام حسین (ع)، علی اصغر (ع)، تشنگی، یتیمی و آوارگی حضرت رقیه (ع)، ناسزا شنیدن و کتک خوردن آل رسول (ص) داشته باشد، در عزای امام حسین (ع) نمی‌تواند رنگ عزا نگیرد، و نمی‌تواند محزون نباشد.
لباس عزا پوشیدن
در نقاط مختلف جهان جهت اظهار غم و اندوه در سوگ عزیزان از رنگ سیاه استفاده می‌شود. تاریخ اقوام و ملت‌ها نمونه‌های زیادی را بیان می‌کند که با لباس سیاه اظهار اندوه نموده‌اند.
ما نیز در هر مناسبتی از ایام شهادت با پوشیدن لباس مشکی نشان می‌دهیم هنوز آن داغ‌ها برای ما تازه است. اظهار می‌داریم اگرچه سال‌ها از آن واقعه گذشته ولی ما هنوز برای شما عزاداریم.
در نگاهی دیگر بر تن کردن لباس مشکی برای اهل بیت (ع) پوشیدن لباس توسل و خدمت به ایشان است. لباس مشکی یعنی اظهار محبت به ائمه دین بالاخص سید الشهداء (ع). لباس مشکی یعنی اعلام بیزاری از سقیفه نشینان و بنی عباس و بنی امیه و بنی مروان. لباس مشکی یعنی همدردی با پیامبر (ص) و علی مرتضی و فاطمه زهرا در آنچه دشمنان دین بر اولاد آنها روا داشتند.
لباس مشکی یعنی لباس صبر و شکیبایی، لباس همراهی و هم‌سویی با اُسرای کوفه و شام، لباس نظاره کردن به خرابه‌نشینان.
شعار لباس مشکی
شیعه با سیاه پوشی خویش در محرم می‌رساند که در منطق وی جامعه بدون حسین (ع) تاریک است.
شیعه با سیاه پوشی به تمام عالم می‌گوید عاشورا و کشته شدن مظلومانه حسین (ع) را از یاد نبرده است.
منبع:
karbobala.com
پایگاه تخصصی امام حسین با اندکی تصرف
صفحات: 1· 2
