امام علی (ع) :
?نشانه رنج دنیا آن که آدمی جمع آوری میکند آنچه را که نمی خورد و می سازدبنایی که خود در آن مسکن نمی کند
پس به سوی پروردگار خود می رود نه مالی برداشته ونه خانه ای به همراه برده است.
? خطبه ۱۱۴
امام علی(ع) :
?وبُؤْسَى لِمَنْ ـ خَصْمُهُ عِنْدَاللهِ ـ الْفُقَرَاءُ وَالْمَسَاکِينُ وَالسَّائِلُونَ وَالْمَدْفُوعُونَ وَالْغَارِمُونَ وَابْنُ السَّبِيلِ
?بدا به حال کسى که در پيشگاه خداوند، فقرا و مساکين و سائلان و کسانى که از حقشان محروم شده اند و بدهکاران ورشکسته و در راه ماندگان (همگى) خصم و شاکى او باشند»
? نامه ۲۶
امام علی (ع) :
?ولَقَدْ قَالَ لِي رَسُولُ اللهِ صلى الله عليه وآله إِنِّي لاَ أَخَافُ عَلَى أُمَّتِي مُؤْمِناً وَلاَ مُشْرِکاً; أَمَّا الْمُؤْمِنُ فَيَمْنَعُهُ اللهُ بِإِيمَانِهِ، وَأَمَّا الْمُشْرِکُ فَيَقْمَعُهُ اللهُ بِشِرْکِهِ. وَلَکِنِّي أَخَافُ عَلَيْکُمْ کُلَّ مُنَافِقِ الْجَنَانِ عَالِمِ اللِّسَانِ، يَقُولُ مَا تَعْرِفُونَ، وَيَفْعَلُ مَا تُنْکِرُونَ
?رسول خدا(صلى الله عليه وآله) به من فرمود: من بر امتم نه از مؤمن مى ترسم و نه از مشرک، چرا که مؤمن ايمانش او را از کار خلاف باز مى دارد و مشرک را خداوند به وسيله سرکشى (رسوا و) خوار و ذليل مى کند. تنها آنان که از شرشان بر شما مى ترسم کسانى اند که در دل منافقند و در زبان به ظاهر دانا، سخنانى مى گويند که شما مى پسنديد; ولى اعمالى انجام مى دهند که شما آن را زشت و ناپسند مى شماريد»;
? نامه ۲۷
آیت‌الله حائری شیرازی :
اگر بخواهی خجالتت بریزد و برای تذکر دادن رو پیدا کنی اذان بگو! اذان، خجالت را از انسان می گیرد. به انسان رو می دهد. بگو! امتحان کن!
اولش آدم عرق می ریزد. اذان اولی را که می خواهد بگوید خجالت می کشد. این فقط یک روز است، دو روز است. اذان ظهر را که گفتی و عرقش را کردی، وقتی اذان مغرب را می خواهی بگویی، سختی اش نصف می شود. اذان صبح که خودش اصلاً یک کیفی دارد، یک لذتی دارد. هرکس غم_و_غصه دارد، اذان_صبح بگوید؛ غم و غصه اش برطرف می شود. فردا که دوباره اذان ظهر می گویی برات عادی شده. یک هفته اذان گفتی معتاد می شوی. اگر اذان نگویی انگار گم کرده ای داری!
از امام صادق (علیه السلام ) نقل شده است كه فرمود ؛
خداوند به حضرت موسي وحي فرستاد ، كه چرا با من مناجات نميكني؟ عرض كرد: خدايا روزه دارم و در حال روزه، دهان خيلي معطر نيست. خداوند فرمود: اي موسي! بوي دهان روزه دار پيش من از مشك خوشبوتر است.
و نیز از آنحضرت نقل شده كه، اگر كسي در روز گرمي روزه بگيرد و تشنه شود ، خداي سبحان هزار فرشته را موكّل ميكند تا چهره او را مسح كنند و تا هنگام افطار به او بشارت دهند و هنگام افطار خداوند (عزّ وجلّ) ميفرمايد: .
«ما أطيب ريحَك و روْحَك ! يا ملائكتى أشهِدوا أنّى غفرت له»
یعنی ؛ عجب معطري و چه بوي خوبي داري ! فرشتگان من شاهد باشيد كه من او را آمرزيدم.
باطن روزه انسان را به آنجا مي رساند كه مخاطب خدا قرار مي گيرد، اگر تا كنون ميگفت «يا الله» از آن به بعد، خداوند مي فرمايد: «يا عبدى».
?حکمت عبادات ، ص ۱۴۱ - ۱۴۲
