امام علی (ع) :
ولاَ تَأْمَنَنَّ مَلُولاً
به انسانى که ملول و رنجیده خاطر است اعتماد مکن»
دلیل آن روشن است; افرادى که به هر دلیل رنجیده خاطر شده اند، نشاط عمل در آنها مرده است به همین دلیل نمى توان به آنها اعتماد کرد. آنها منتظر بهانه اى هستند تا از کار فرار کنند و هرگز نمى توان استقامت و پشتکار را که لازمه پیشرفت است ازآنها انتظار داشت.
حکمت ۲۱۱
واعْلَمُوا أَنَّ مَا نَقَصَ مِنَ الدُّنْيَا وَزَادَ في الاْخِرَةِ خَيْرٌ مِمَّا نَقَصَ مِنَ الاْخِرَةِ وَ زَادَ فِي الدُّنْيَا : فَکَمْ مِنْ مَنْقُوص رَابِح وَمَزِيد خَاسِر!
«بدانيد آنچه از دنيا کاسته شود و به آخرت افزوده گردد بهتر است از آنچه از آخرت، کم و به دنيا افزوده گردد، چه بسا کاستيها که سود به همراه دارد و چه بسا افزايش ها که زيانبار است !
خطبه ۱۱۴
امام علی (ع) :
اللِّسَانُ سَبُعٌ، إِنْ خُلِّیَ عَنْهُ عَقَرَ.
زبان تربيت نشده، درنده اى است كه اگر رهايش كنى مى گزد.
حکمت ۶۰
امام علی (ع) فرمودند :
فبَادِرُوا الْعِلْمَ مِنْ قَبْلِ تَصْوِيحِ نَبْتِهِ، وَ مِنْ قَبْلِ أَنْ تُشْغَلُوا بِأَنْفُسِکُمْ عَنْ مُسْتَثَارِ الْعِلْمِ مِنْ عِنْدَ أَهْلِهِ
در فرا گرفتن علم بکوشيد پيش از آن که درخت آن بخشکد! و قبل از آن که به خود مشغول گرديد (و به دنيا آلوده شويد). علم و دانش را از نزد اهلش استخراج کنيد!»
خطبه ۱۰۵
امیر المومنین علیه السلام می فرماید :
همچنان كه نشسته بودم به خواب رفتم. رسول الله (ص)، بر من گذر كرد. گفتم: يا رسول الله از امّت تو چه ناراستيها و كينه توزيها ديده ام. گفت: نفرينشان كن. گفتم: خداوند به جاى آنها به من بهتر از ايشان را دهد و به جاى من بدترين كسان را بر ايشان گمارد.
نهج البلاغه خطبه ۷۰
