هنگامی‌که امام حسین(علیه السلام) آهنگ ترک مدینه و تشرف برای حج و به‌دنبال آن هجرت به‌سوی عراق کرد، ام‌البنین به همراهان امام حسین(علیه السلام) چنین سفارش می‌کرد: «چشم و دل مولایم امام حسین و فرمان‏بردار او باشید».
مورخان می‌نویسند: پس از واقعه کربلا بشیر در مدینه ام‌البنین را ملاقات می‌کند تا خبر شهادت فرزندانش را به او بدهد. ام‌البنین پس از دیدن وی که فرستاده امام سجاد(علیه السلام) بود می‌گوید:«ای بشیر! از امام حسین(علیه السلام) چه خبر داری؟ بشیر گفت: خدا به تو صبر دهد که عباس تو کشته گردید. ام‏البنین فرمود: از حسین(علیه السلام) مرا خبر ده!» بشیر خبر شهادت بقیه فرزندان او را هم اعلام کرد، ولی ام‏ البنین پیوسته از امام حسین(علیه السلام) خبر می‏‌گرفت و با صبر و بصیرتی بی‌نظیر می‌گوید: «ای بشیر خبر از [امام من] اباعبدالله الحسین بده فرزندان من و همه آن‌چه زیر این آسمان است فدای اباعبدالله(علیه السلام) باد». چون بشیر خبر شهادت امام حسین را به آن حضرت داد، صیحه‏ای کشید و گفت: «ای بشیر! رگ قلبم را پاره کردی و سپس صدا به ناله و شیون بلند کرد».