ستایش امام الساجدین(ع) از آخرین فرستاده الهی
و كان مِن دعائِهِ عليهالسلام بعدَ هذا التحميد فى الصَّلوة عَلى رَسول اللّه صلىاللّه عليه و آله:
دعای حضرت زین العابدین (علیه السلام)، پس از این ستایش در درود فرستادن بر رسول خدا(صلی الله علیه و اله و سلم):
وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذى مَنَّ عَلَيْنا بِمُحَمَّدٍ نَبِيِّهِ - صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ الِهِ - دُونَ الْاُمَمِ الْماضِيَةِ، وَالْقُرُونِ السَّالِفَةِ، بِقُدْرَتِهِ الَّتى لاتَعْجِزُ عَنْ شَىْءٍ وَ اِنْ عَظُمَ، وَ لايَفُوتُها شَىْءٌ وَ اِنْ لَطُفَ، فَخَتَمَ بِنا عَلى جَميعِ مَنْ ذَرَأَ، وَ جَعَلَنا شُهَدآءَ عَلى مَنْ جَحَدَ، وَ كَثَّرَنا بِمَنِّهِ عَلى مَنْ قَلَّ.
سپاس خدايى را كه بر ما منّت نهاد به وجود محمّد (صلی الله علیه و اله و سلم) در ميان امّتهاى گذشته و قرون سپرى شده، به قدرت و توانى كه از هيچ چيز هر چند بزرگ، ناتوان نباشد، و هيچ چيز هر چند كوچك از نظرش نهان نماند. و ما را خاتم همه امّتها قرار داد، و بر منكران حق و حقيقت گواه گرفت. و ما را از باب ايثار نعمت بر آنان كه اندك بودند فزونى بخشيد.
اَللَّهُمَّ فَصَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ اَمينِكَ عَلى وَحْيِكَ، وَ نَجيبِكَ مِنْ خَلْقِكَ، وَصَفِيِّكَ مِنْ عِبادِكَ، اِمامِ الرَّحْمَةِ، وَ قائِدِ الْخَيْرِ، وَ مِفْتاحِ الْبَرَكَةِ، كَما نَصَبَ لِأَمْرِكَ نَفْسَهُ،
بارالها، پس درود فرست بر محمد(صلی الله علیه و اله و سلم) كه امين وحى تو، و بزرگوارتر از تمام خلق تو، و بنده پسنديده در ميان عبادِ توست، آن پيشواى رحمت، و قافلهسالار خوبى، و كليد بركت، چنان كه او جان خويش را براى اجراى فرمان تو به زحمت انداخت.
وَ عَرَّضَ فيكَ لِلْمَكْرُوهِ بَدَنَهُ، وَكاشَفَ فِى الدُّعآءِ اِلَيْكَ حآمَّتَهُ، وَ حارَبَ فى رِضاكَ اُسْرَتَهُ، وَ قَطَعَ فى اِحْيآءِ دينِكَ رَحِمَهُ، وَاَقْصَى الْاَدْنَيْنَ عَلى جُحُودِهِمْ،
و در راه تو بدنش را هدف ناراحتى قرار داد، و در دعوت به سوى تو با نزديكانش درافتاد، و براى خشنودى تو با قبيله خود جنگيد، و در راه احياء دينت رشته خويشاوندى خود را گسيخت، و نزديكترين بستگان خود را به علّت انكار حق از خويش دور كرد.
وَقَرَّبَ الْاَقْصَيْنَ عَلَىاسْتِجابَتِهِمْ لَكَ، وَ والى فيكَ الْاَبْعَدينَ، وَ عادى فيكَ الْاَقْرَبينَ، وَ اَدْاَبَ نَفْسَهُ فى تَبْليغِ رِسالَتِكَ،
و دورترين مردم را بهخاطر قبول دين توبه خود نزديك فرمود، و محضتو با دورترين مردم دوستى كرد، و با نزديكترين آنان دشمنى نمود، و جانش را در رساندن پيام تو خسته كرد.
وَاَتْعَبَها بِالدُّعآءِ اِلى مِلَّتِكَ، وَ شَغَلَها بِالنُّصْحِ لِأَهْلِ دَعْوَتِكَ، وَ هاجَرَ اِلى بِلادِ الْغُرْبَةِ وَ مَحَلِّ النَّاْىِ عَنْ مَوْطِنِ رَحْلِهِ، وَ مَوْضِعِ رِجْلِهِ، وَ مَسْقَطِ رَأْسِهِ، وَ مَاْنَسِ نَفْسِهِ،
و به جهت فراخواندن مردم به آئين تو به زحمت افكند، و به نصيحت کردن، پذيرندگان دعوتت مشغول شد، تا آنجا كه به ديار غربت و محل دور از اهل و عشيره و مركز سكونت و نما و تولّد و آرامگاه جانش هجرت کرد.
اِرادَةً مِنْهُ لِاِعْزازِ دينِكَ، وَاسْتِنْصاراً عَلى اَهْلِ الْكُفْرِ بِكَ، حَتَّى اسْتَتَبَّ لَهُ ما حاوَلَ فى اَعْدآئِكَ، وَاسْتَتَمَّ لَهُ ما دَبَّرَ فى اَوْلِيآئِكَ،
خواست او اين بود كه دين تو را عزيز كند، و بر عليه كافران يارى جويد، تا جايى كه هر چه درباره دشمنانت اراده كرده بود با پايدارى به دست آورد، و آنچه در مورد عاشقانت تدبير نموده بود، انجام گرفت.
فَنَهَدَ اِلَيْهِمْ مُسْتَفْتِحاً بِعَوْنِكَ، وَمُتَقَوِّياً عَلى ضَعْفِهِ بِنَصْرِكَ، فَغَزاهُمْ فى عُقْرِ دِيارِهِمْ، وَ هَجَمَ عَلَيْهِمْ فى بُحْبُوحَةِ قَرارِهِمْ، حَتّى ظَهَرَ اَمْرُكَ، وَ عَلَتْ كَلِمَتُكَ، وَ لَوْكَرِهَ الْمُشْرِكُونَ.
پس در حالى كه از تو كمك مىخواست، ودر ضعف خود ازتو نيرو مىگرفت بهجنگ كافران
برخاست، و تا پايان برنامه در پايگاه ديارشان مبارزه نمود، و در ميان قرارگاهشان بر آنان
هجوم برد، تا فرمانت آشكار، و كلمهات برترى يافت، گرچه مشركانرا خوشايند نبود.
اَللَّهُمَّ فَارْفَعْهُ بِما كَدَحَ فيكَ اِلَى الدَّرَجَةِ الْعُلْيا مِنْ جَنَّتِكَ، حَتّى لايُساوى فى مَنْزِلَةٍ، وَ لايُكافَأَ فى مَرْتَبَةٍ، وَ لايُوازِيَهُ لَدَيْكَ مَلَكٌ مُقَرَّبٌ، وَ لانَبِىٌّ مُرْسَلٌ،
بارالها، مرتبهاو رابهسبب زحماتىكه در راه تو كشيد به بالاترين درجات بهشت بالا بر، تا اندازهاى كه هيچ كس در هيچ مقام و منزلت با او يكسان نباشد، و در هيچ مرتبه با حضرتش
برابر نگردد، و در آستانت هيچ ملك مقرب و پيامبر مرسل با او برابرى نكند.
وَ عَرِّفْهُ فى اَهْلِهِ الطّاهِرينَ وَ اُمَّتِهِ الْمُؤْمِنينَ مِنْ حُسْنِ الشَّفاعَةِ اَجَلَّ ما وَعَدْتَهُ، يا نافِذَ الْعِدَةِ، يا وافِىَ الْقَوْلِ، يا مُبَدِّلَ السَّيِّئاتِ بِاَضْعافِها مِنَ الْحَسَناتِ، اِنَّكَ ذُوالْفَضْلِ الْعَظيمِ.
و قبول شفاعتش را در اهل بيت پاكيزهاش و مؤمنان از امّتش بيش از آنچه بهاو وعده فرمودهاى به او اعلام فرما، اى خدايى كه وعدهات نافذ است، اى آن كه عهدت وفا است، اى مولايى كه بديها را به چندين برابر به خوبيها تبديل مىكنى، همانا كه تو صاحب فضل عظیمی.
منبع:
