ویژگیها ی علما دینی در نامه ای  که امام جواد علیه السلام به سعد الخیر می نویسد:
1- راهبری گمراهان
«… یَا أَخِی إِنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ جَعَلَ فِی کُلٍّ مِنَ الرُّسُلِ بَقَایَا مِنْ أَهْلِ الْعِلْمِ یَدْعُونَ مَنْ ضَلَّ إِلَى الْهُدَى/ اى برادر! خداى متعال در (امت) هر یک از پیامبران، تنى چند از عالمان قرار داد تا گمراهان را به راه آورند»

2- همراهی مردم در تحمل آزار مخالفان
«وَ یَصْبِرُونَ مَعَهُمْ عَلَى الْأَذَى/ و با مردم در تحمل آزار مخالفان همراه باشند»

3- پاسخگوی فریادگر الهی
«یُجِیبُونَ دَاعِیَ اللَّهِ/ و فریاد گر الهى را پاسخ گویند»

4- دعوت گر مردم به خدا
«وَ یَدْعُونَ إِلَى اللَّهِ/ و مردمان را به خدا بخوانند»

5- بلند جایگاه
«فَأَبْصِرْهُمْ رَحِمَکَ اللَّهُ فَإِنَّهُمْ فِی مَنْزِلَةٍ رَفِیعَةٍ وَ إِنْ أَصَابَتْهُمْ فِی الدُّنْیَا وَضِیعَةٌ/ پس (خدا تو را رحمت کند) خوب به ایشان بنگر (و آنان را بشناس) که جایگاهى بلند دارند، با اینکه کیفیت زندگى دنیایى آنان ناچیز است»
6- زنده کردن مردگان با کتاب خدا
«إِنَّهُمْ یُحْیُونَ بِکِتَابِ اللَّهِ الْمَوْتَى/ ایشان با کتاب خدا، مردگان را زنده مى‏ کنند»

7- بینا کردن کوران با روشنی خدا
«وَ یُبْصِرُونَ بِنُورِ اللَّهِ مِنَ الْعَمَى/ و با روشنى خدایى کوران را بینا مى ‏سازند»

8- زنده کردن کشته های ابلیس
«کَمْ مِنْ قَتِیلٍ لِإِبْلِیسَ قَدْ أَحْیَوْهُ/ چه بسیار کشته ‏هاى ابلیس که به دست ایشان زنده شده»

9- راه آوردن گمراهان
«وَ کَمْ مِنْ تَائِهٍ ضَالٍّ قَدْ هَدَوْهُ/ و چه بسیار گمراهان سرگردان که به وسیله ایشان راه یافته ‏اند»

10- جانبازی
«یَبْذُلُونَ دِمَاءَهُمْ دُونَ هَلَکَةِ الْعِبَادِ/ آنان خون خود را براى جلوگیرى از هلاک بندگان مى‏ دهند»

11- اثرگذاری بر بندگان
«وَ مَا أَحْسَنَ أَثَرَهُمْ عَلَى الْعِبَادِ وَ أَقْبَحَ آثَارَ الْعِبَادِ عَلَیْهِمْ/ اثر ایشان در بندگان چه نیکو است و آثار بندگان برایشان چه زشت» (کافی چاپ إسلامیه ج‏8 ص 56 رسالة منه ع إلیه أیضا).
در این روایت ویژگی های علماء و دانشمندان دینی به روشنی بیان شده است و جایگاه رفیع و مهم ایشان را در راهبری مردم و هدایت ایشان می رساند و مسؤولیت و وظیفه خطیر آنها را در هدایت و دعوت مردم گوشزد می کند.

منبع:

اصول کافی