حضرت علی(علیه السلام) به شیوه ای بسیار زیبا در خطبه اول نهج البلاغه به تشریح مراحل دقیق آفرینش پرداخته است.امام در این خطبه می فرماید: خدای سبحان طبقات فضا را شکافت و اطراف آن را باز کرد و هوای به آسمان و زمین راه یافته را آفرید.در آن آبی روان ساخت آبی که امواج متلاطم آن شکننده بود و یکی بر دیگری می نشست آب را بر بادی طوفانی و شکننده نهاد و باد را به باز گرداندن آن فرمان داد و به نگه داری آب مسلط ساخت. حد و مرز آن را به خوبی معین نمود. فضا در زیر تند باد و آب در بالای آن در حرکت بود.

در ادامه امام علی(علیه السلام) می فرماید: سپس به طوفان امر کرد تا امواج دریاها را به هر سو روان کند و بر هم کوبد و با همان شدت که در فضا وزیدن داشت بر امواج آب ها حمله ور گردد. از اول آن برمی داشت و به آخرش میریخت و آب های ساکن را به امواج سرکش برگرداند تا آنجا که آب ها روی هم قرار گرفتند و چون قله های بلند کوه ها بالا آمدند. امواج تند کف های برآمده از آب ها را در هوای باز و فضای گسترده ی بالا برد که از آن هفت آسمان را پدید آورد. آسمان پایین را چون موج مهار شده و آسمان های بالا را همانند سقفی استوار شده و بلند قرار داد، بی آنکه نیازمند ستونی باشد یا میخ هایی که آن ها را استوار کند آنگاه فضای آسمان پایین را به وسیله ی نور ستارگان درخشنده، زینت بخشید و در آن چراغی روشنایی بخش(خورشید) و ماهی درخشان به حرکت در آورد که همواره در مدار فلکی گردنده و برقرار و سقفی متحرک و صفحه ای بی قرار به چرخش خود ادامه دهند.

امروزه دانشمندان این حقیقت را قبول دارند که آب از اکسیژن و هیدروژن پدید آمده و آغاز آفرینش از هوا و توده بخار بوده است.در حالی که امیرالمومنین علی(علیه السلام)این موضوعات را قرن ها پیش بیان کرده بود.

منبع:

http://www.shahrekhabar.com/cultural/148126782089062