رقص زن براى زنان اگر عنوان لهو بر آن صدق کند؛ مثل این‌که جلسه زنانه تبدیل به مجلس رقص شود، محل اشکال است و احتیاط واجب در ترک آن است. در غیر این‌ صورت هم اگر به‌گونه‌‏اى باشد که باعث تحریک شهوت شده و یا مفسده‏اى بر آن مترتب شود و یا همراه با فعل حرام (مانند موسیقى و آواز حرام) باشد یا مرد نامحرمى حضور داشته باشد، حرام است.

مسلماً رقص زن برای مردان نامحرم حرام است، اما دربارۀ رقص زن برای زنان و نزد محارم در میهمانی‌ها یا عروسی‌هایی که در آن مردان نمی‌توانند رفت و آمد کنند، نظر مراجع معظم تقلید به این شرح است:آیات عظام بهجت، مکارم، فاضل، نورى، وحید خراسانی و سیستانى: بنابر احتیاط واجب جایز نیست. [1] 

آیت الله صافى: رقص زن در برابر زن یا مرد حرام است. [2] 

آیات عظام تبریزى [3] ، خامنه‏اى، امام خمینى و هادوی تهرانی: اگر باعث تحریک شهوت یا ارتکاب گناه و یا ترتب مفسده نشود، اشکال ندارد (ولى براى مؤمن سزاوار آن است که از لهو اجتناب نماید). [4] 

البته مراجع تقلید رقص زن، صرفا در برابر شوهر را (بدون کار حرامی دیگر مانند موسیقی حرام) جایز شمرده‌اند.

حضرت آیت الله العظمی خامنه ای (مد ظله العالی):

رقص زن براى زنان اگر عنوان لهو بر آن صدق کند؛ مثل این‌که جلسه زنانه تبدیل به مجلس رقص شود، محل اشکال است و احتیاط واجب در ترک آن است. در غیر این‌ صورت هم اگر به‌گونه‌‏اى باشد که باعث تحریک شهوت شده و یا مفسده‏اى بر آن مترتب شود و یا همراه با فعل حرام (مانند موسیقى و آواز حرام) باشد یا مرد نامحرمى حضور داشته باشد، حرام است. و در حکم فوق تفاوتى بین مجلس عروسى و غیر آن نیست.

حضرت آیت الله العظمی سیستانی (مد ظله العالی):

رقص زن برای زنان و مرد برای مردان بنابر احتیاط واجب جایز نیست و تنها رقص زن و شوهر اگر دور از دید دیگران باشد جایز است

حضرت آیت الله العظمی صافی گلپایگانی (مد ظله العالی):

موسیقی مطلقاً حرام است و فقط رقصیدن زن برای شوهرش در صورتی که همراه با حرامی نباشد، جایز است.

حضرت آیت الله العظمی مکارم شیرازی (مد ظله العالی):

تنها رقص زن براى شوهرش جایز است، و بقیّه اشکال دارد. البتّه منظور رقص لهوى است، نه هرگونه حرکات منظّم و موزون و در مورد موسیقی هم توجه داشته باشید کلیّه صداها و آهنگ هایى که مناسب مجالس لهو و فساد است حرام، و غیر آن حلال است. و تشخیص آن با مراجعه به اهل عرف، یعنى افراد فهمیدۀ متدیّن، خواهد بود.

حضرت آیت الله هادوی تهرانی (دامت برکاته) به این شرح است:

1. اگر موجب تحریک شهوت یا ارتکاب گناه یا ترتب مفسده ای نباشد، بلامانع است.

2. دعوت از خواننده در عروسی فی نفسه جایز است مگر آن که اشعاری که می خواند مفسده داشته باشد و یا به صورت غنایی، آواز بخواند و یا از موسیقی حرام استفاده کند.

رقصیدن اگر موجب تهییج شهوت نشود، فی نفسه ایرادی ندارد مگر آن که همراه فعل حرامی مثل اختلاط زن و مرد و یا موسیقی حرام باشد.  
منبع:
[1] . آیت الله فاضل، جامع المسائل، ج 1، س 1736؛آیت الله سیستانى sistani.org ،رقص ش 3؛ آیت الله نورى، استفتاءات، ج 2،س 574؛آیت الله بهجت، توضیح المسائل، م 1.
[2] . آیت الله صافى، جامع‏الاحکام، ج 2، س 1580، به نقل از نرم افزار پرسمان.
[3] . البته آیت الله تبریزی رقص زن برای مرد محرم را هم جایز نمی دانند.
[4] . آیت الله تبریزى، استفتاءات، س 1042 آیت الله خامنه‏اى، اجوبه، س 1168 دفتر: امام خمینى.

سعید شمش کارشناس علوم قرآنی، درباره محتوای زیارت عاشورا و تعابیری که در مورد این زیارت آمده است گفت: زیارت عاشورا محتوای بسیار عجیبی دارد و با سلام بر ابا عبدالله الحسین (علیه السلام) شروع می شود، از شخصیت ایشان می گوید و این که چگونه انسانی است، چه کارها کرد و چه وقایعی برایش در زندگی رقم خورد. این زیارت بر کسانی که اتفاقات مختلف را برای امام(علیه السلام) رقم زده اند لعن می کند و آن را به ما تلقین و توصیه می کند، در ادامه بر اصحابی که کنار ایشان به شهادت رسیده اند نیز سلام می فرستد. این محتوای کلی زیارت عاشورا است و حتی عده ای می گویند “السلام علیک یا ابا عبدالله"، سلام خدا بر امام حسین(علیه السلام) است و این حدیث قدسی است که از خدا بر پیامبر(صلی الله علیه و آله) نازل و به دنبال آن از پیامبر به ائمه و در ادامه به ما می رسد، لذا تعبیر حدیث قدسی را برای زیارت عاشورا به کار برده اند.

این کارشناس  علوم قرآنی درباره میزان قرائت زیارت عاشورا، شکل اجرا و ثواب آن اظهار کرد: کسانی که زیارت عاشورا خوانده اند، به این دعا وابسته اند و به دفعات بالا این زیارت را قرائت می کنند. در واقع زیارت های زیادی برای امام حسین(علیه السلام) توصیه شده و دارای ثواب است که یکی از آن ها زیارت عاشورا است. آداب ویژه این زیارت به این شکل است که  فرد روی پا و در زیر آفتاب که سقف نداشته باشد بایستد و رو به قبله این زیارت را بخواند و وقتی که به لعن های این زیارت رسید صد مرتبه  آن را بگوید، برخی نیز این تعداد نمی گویند، در مقابل عده ای نیز می گویند می توانید به جای جمله لعن یک بار بگویید 99 بار دیگر لعن می کنم و این کفایت می کند. به دنبال سلامی که بر اباعبدالله(علیه السلام) در ابتدای زیارت فرستاده می شود نیز می توان همین عبارت را بیان کرد. این شکل قرائت زیارت عاشورا معمولا انجام می شود و توصیه شده است.

وی در ادامه افزود: این زیارت را می توان هر روز خواند و محرم ماه امام حسین است بنابراین در ایام ویژه این امام بزرگوار خوب است که زیارت عاشورا در کل ماه خوانده شود به خصوص که نسبت به زمان های دیگر ارجحیت دارد، روایات زیادی نیز در این زمینه وارد شده و ثواب بسیار دارد هر چند که در طول سال نیز باید این زیارت خوانده شود.

شمس درباره قرائت فارسی زیارت عاشورا نیز بیان کرد: این زیارت مانند قرآن کریم نیست که حتما عربی آن خوانده شود، اگر کسی معنی آن را بخواند ایرادی ندارد. موضوع قرآن کریم متفاوت است و اگر در آن کسی به جای متن ترجمه آن را بخواند معلوم نیست که ثواب قرائت عربی آن را داشته باشد به خصوص که در مورد قرائتِ متن آن وحی نیز نازل شده است اما در بحث زیارت عاشورا مهم محتواست و این که خود فرد بداند که چه می خواند و چه می گوید. ذکر ترجمه عبارات هم بیان شود برای فرد ثواب به همراه دارد.

وی درباره میزان اهمیت این دعا خاطرنشان کرد: زیارت عاشورا، زیارت اختصاصی شیعه است.

چقدر دیروز که روز عاشورا بود سخت گذشت… تو مقتل خوانی، و قتی لحظه به لحظه واقعه عاشورا و این مصیبت عظیم خونده می شد فقط خدا میدونه چقد دلم شروع به سوختن کرد…خیلی دلم یه دفعه سوزش بیشتری پیدار کرد انگار تازه حزن این مصیبت به دلم وارد شد از شدت اشک تموم وجودم بهم ریخته بود و اشکام سینه ی تنگمو کمی تسلی داد که حداقل تو صحرای محشر اقا بگه چیکار کردی بگم اشک ریختم…دستم خالی نباشه…

الانم که دارم مینویسم یادش ناراحتم میکنه… چقدر دلم میگیره…حال و هوای امام زمانم چطوره وای آقاجون هر جا عزا گرفتید فقط یه خواهش دارم مواظب خودتون باشید…آقاجون شام غریبان کجا بودید…

وای چقدر دلم میگیره واسه خرابه…واسه سکینه(سلام الله علیها) بی پدر…واسه زینب بی حسین (علیه السلام)…زینبی که یه لحظه دوری حسینشو نمی تونس تحمل کنه دیشب کنار جنازه برادر نماز شب خوند… چه شبی … بی حسین(علیه السلام)…

دیگه از حزن دیشب که تاب و توان گفتنشو ندارم…

ولی راستی چیشد که اینطوری شد؟؟؟

واقعا چطور دلشون اومد این کارا رو بکنن؟؟؟

کاش یکم شعور داشتن…

مگه انسان نبودن اون جماعت…

کاش میفهمیدن اون حسینه…

حسین(علیه السلام)

و این حسینی که خوب میدونید عالم براش مشکی میپوشن…همه خیمه عزا به پا میکنن…

واقعا …این حسین کیست       که عالم همه دیوانه اوست

واقعا نفهمیدن…

یعنی مال حروم اینقد پدر آدمو در میاره … که بخوان اینقد بد بشن

آخه خدا لعنتتون کنه …کسی نیست بگه..

به آقامون امیرالمونین(علیه السلام) اونقد ظلم کردید…بس نبود…

نمیدانم…

فقط  دوسداشتم بدانم آگر آن زمان بودم  به ندای هل من ناصر اقام پاسخ میدادم …

آیا همراهی شان میکردم؟؟؟

پاسخ سختی هست

نمی دانم

واقعا نمی دانم تا کجا با امام حسین(علیه السلام) هستم. تا کجا امامو یاری می کنم.

منبع:دلنوشته/ تولیدی زهرا شاهبازی

ماريه دختر منقذ، معروف به عبديه بصريه‌، خانه‌اش محل ألفت شيعيان بود كه در آن‌جا بحث علمي مي‌كردند، و مذهب اماميه (شيعه اثني‌عشري‌) را رواج مي‌دادند، او در امتداد همان رسالتي كه خديجه (سلام الله علیها) در بذل ثروت خود در راه نشر اسلام كوشيد، قدم برداشت‌، اين بار ماريه ثروت خود را در خدمت نهضت عاشورا قرار داد. او كه همسر و فرزندانش در ركاب حضرت علي (علیه السلام) در واقعه جمل شهيد شده بودند، از اين رو، در راه به ثمر رسيدن نهضت امام حسين (علیه السلام) از هيچ بذل و بخششي ابا نمي‌كرد، و گاهي هم با گريه‌هاي احساسي خود مردان را به ياري امام حسين (علیه السلام) تشويق و تحريض مي‌كرد.
درست از وقتي كه معاويه به درك واصل شد و يزيد سلطنت استبدادي و موروثي پدر را به دست گرفت‌، و امام حسين (علیه السلام) هم سر ناسازگاري و مبارزه با يزيد را در دستور كار خود قرار دادند، از همان بدو حركت از مدينه از حضور زنان و اهل بيت در كاروان به عنوان مكمّل و تمام كننده نهضت ياد مي‌كردند.
و در اين راستا، اهل بيت‌: خود را به عنوان يار و ياور اصلي خويش به همراه بردند، و هيچ كس نتوانست امام را از اين مهم منصرف كند؛ زيرا اراده خدا بر اين بود كه اهل بيت (علیهم السلام) با اسارت خود مراحل تكميلي و جاودانگي نهضت خونبار عاشورا را به انجام برسانند.

منبع:

زنان درنهضت عاشورا/مليحه خادري

صبر امام حسين عليه‌الصّلاةوالسّلام، اسلام را در طول تاريخ تا امروز بيمه كرده است. واقعاً اگر امام حسين عليه‌الصّلاةوالسّلام آن صبر تاريخى را در كربلا و قُبيل كربلا و مقدّماتِ حادثه‌ى عاشورا نمى‌كردند، بلاشك با گذشت يك قرن، حتّى از نام اسلام هم اثرى نمى‌ماند. اما امام حسين عليه‌الصّلاةوالسّلام به بركت صبر، دين را زنده كردند؛ اين صبرِ آسانى نبود. صبر فقط اين نيست كه انسان را زير شكنجه بيندازند يا فرزندان انسان را جلوِ انسان شكنجه كنند يا بكشند و انسان ايستادگى كند - البته اين مرحله‌ى مهمى از صبر است - اما از اين مهمتر اين است كه انسان را با وسوسه‌ها و اظهاراتى كه على‌الظّاهر ممكن است در نظر بعضى منطقى بيايد، از ادامه‌ى اين راه باز بدارند؛ همان كارى كه با امام حسين عليه‌الصّلاةوالسّلام مى‌كردند: آقا! شما كجا مى‌رويد؟ خود را در معرض خطر قرار مى‌دهيد؛ خانواده خود را در معرض خطر قرار مى‌دهيد؛ دشمن را جرى مى‌كنيد؛ دست آنها را به خون خود باز مى‌كنيد. هر كس رسيد، خواست امام حسين عليه‌الصّلاةوالسّلام را در مقابل اين محذور اخلاقى قرار دهد كه شما با اين اقدام خود، جان عدّه‌اى را به خطر مى‌اندازيد و دشمن را مسلّطتر مى‌كنيد و اينها را وادار مى‌كنيد تا به خون شما دست بيالايند. اين يك نقطه‌ى خيلى مهم و ترديدآور است. اين يك جنگ روشن و واضح نيست كه آدم بگويد من مى‌روم تا كشته شوم؛ نه، اين محاذير دنبالش هست. ممكن بود براى امام حسين عليه‌الصّلاةوالسّلام اين معنا مطرح باشد يا مطرح كنند كه آقا! شما اگر كشته شويد، شيعيان شما را در كوفه قتل عام مى‌كنند و پدر همه را در مى‌آورند؛ شما بايد زنده بمانيد و ملجأ باشيد. شما پسر پيغمبريد؛ با حفظ حيات خود، جان عدّه‌اى را حفظ كنيد. در مورد امام رضوان‌اللَّه عليه عيناً همين معنا تكرار شد.

منبع:

بيانات مقام معظم رهبری در ديدار اعضاى مجلس خبرگان رهبرى 23/12/1380