رییس جمهور عموم مسئولان، نخبگان و رسانه ها را مخاطبان اصلی بیانات اخیر رهبر معظم انقلاب دانست و تاکید کرد: امروز مهمترین شاخص انقلابی گری؛ کاستن از فاصله ها، امید آفرینی و کمک به توسعه مادی و معنوی کشور است.
از پایگاه اطلاع رسانی ریاست جمهوری، حجت الاسلام و المسلمین حسن روحانی صبح پنجشنبه و در جلسه ستاد اقتصادی دولت با اشاره به سخنان روز گذشته مقام معظم رهبری، افزود: اینک و در پی اقتدار جمهوری اسلامی ایران در عرصه های منطقه ای و بین المللی؛ دشمنان انقلاب در صدد نا امید کردن مردم از آینده، اختلاف افکنی و ضربه به پشتوانه اجتماعی نظام بر آمده اند و ضروری است همگان در برابر این توطئه هوشیار، و نخبگان نیز در روشنگری جامعه و بویژه نسل جوان کوشا باشند.
رئیس شورای عالی امنیت ملی، انسجام ملی را برای تقویت ساختار درونی نظام و پیشرفت پرشتاب کشور ضروری خواند و گفت: هر گونه اختلاف افکنی میان قوا و دستگاه ها، بزرگنمایی ضعف ها و معضلات کوتاه مدت و همچنین یاس آفرینی در افکار عمومی نسبت به آینده کشور؛ حرکت در «خط تقابل» و مسیر طراحی شده بدخواهان ایران اسلامی است.
روحانی نقد دلسوزانه در چارچوب قانون را لازمه اصلاح رویه ها، تحول آفرینی و پویایی حوزه های مدیریتی خواند و افزود: تخریب و سیاه نمائی زمینه ساز تفرقه است و بی تردید بزرگترین مولفه قدرت ملی؛ وحدت اقوام، مذاهب و اقشار مختلف جامعه برای تحقق آرمانهای انقلابی و ملی است.
رییس جمهور در بخش دیگری از سخنان خود به مهمترین موضوعات اقتصادی کشور و از جمله ویژگی های لایحه بودجه سال 97 اشاره و گفت: دولت با هدایت رهبری و حمایت عمومی، ضمن اجرای سیاست های کلی اقتصاد مقاومتی و با هدف گیری تولید و اشتغال؛ حل مشکلات معیشتی و اقتصادی مردم را در صدر اولویت های خود دارد.
وی با تاکید بر اینکه برای حل مشکلات اقتصادی نیازمند واقع بینی و همراهی قوا و نهادها هستیم، ادامه داد: کاهش وابستگی بودجه به نفت، توسعه دیپلماسی اقتصادی، افزایش صادرات، رونق تولید و اشتغال؛ پنج رکن برنامه های اقتصادی دولت است.
رییس جمهور با تقدیر از بیانات صریح و وحدت بخش مقام معظم رهبری، جهت گیری دولت را، ایجاد فرصت برای شکوفائی همه استعدادها، همکاری با همه نیروها، و پرهیز از سیاست زدگی و جناح گرائی در حرکت اقتصادی کشور اعلام کرد و گفت: با شفافیت حداکثری در بودجه و امور اقتصادی کشور، بلندترین گام را در مقابله با فساد و ناکار آمدی بر می داریم و دیگر زمینه ای نخواهد ماند که متهمان فساد و تضییع امکانات، تخلفات خود را در پس دعواهای سیاسی پنهان کنند.
سوار بر هلی کوپتر در آسمان کردستان بودیم.
دیدم صیاد مدام به ساعتش نگاه میکنه.
وقتی علت کارشو پرسیدم گفت: الان موقع نمازه بعدش هم به خلبان اشاره کرد که همین جا فرود بیا، خلبان گفت: این منطقه زیاد امن نیست، اگه اجازه بدین تا مقصد صبر کنیم.
گفت اشکالی نداره، ما باید همین جا نماز بخوانیم! هلی کوپتر نشست، صیاد با آب قمقمه ای که داشت وضو گرفت و به نماز ایستاد، ما هم به او اقتدا کردیم.
هیزم هخای بزرگ را با هیزم های کوچک و ریز روشن می کنند.
گناهان بزرگ هم با گناهان کوچک شروع می شوند…
به همخین خاطر است که قرآن کریم روی گناهان ریز و کوچک حساسیت بیشتری نشان داده است می گوید:
“اگر به سراغ شر و شرارت بروید هرچند کم و ناچیز باشد، نتیجه آن را خواهید دید.
فرمود:
[وَ مَن یَعمَل مِثقالَ ذَرَّهٍ شَرّا یَرَه]
حضرت علی(علیه السلام) می فرمایند:
سخت ترین گناه آن است که گناهکار آن را کوچک شمارد
نهج البلاغه \حکمت 348
همسر شهید جمران:
وسط شب که مصطفی برای نماز شب بیدار می شد،
طاقت نمی آوردم و می گفتم: “بسه دیگه! استراحت کن خسته شدی”
او می گفت:” تاجر اگر از سرمایه اش خرج کند بالاخره ورشکست می شود باید سود در بیاورد که زندگیش بگذرد، ما اگر قرار باشد نماز شب نخوانیم، ورشکست می شویم.“
اما من که خیلی شب ها با گریه مصطفی بیدار می شدم کوتاه نمی آمدم و می گفتم:
اگر این ها که اینقدر از شما می ترسند بفهمند اینطور گریه می کنید….
مگر شما چه معصیتی دارید چه گناهی دارید؟؟!!
خدا همه چیز به شما داده، همین که شب بلند می شوید خود یک توفیق است.
آنوقت مصطفی گریه اش هق هق می شد و میگفت:”آیا به خاطر این توفیق که خدا داده او را شکر نکنم!”
به خاطر آن است كه خداوند مي خواهد مردم يك نوع آزادى عمل توام با حالت آماده باش دائمى داشته باشند، چرا كه اگر تاريخ قيامت تعيين مي شد هر گاه زمانش دور بود همه در غفلت و غرور و بي خبرى فرو مي رفتند، و هر گاه زمانش نزديك بود ممكن بود آزادى عمل را از دست بدهند و اعمالشان جنبه اضطرارى پيدا كند، و در هر دو صورت هدف هاى تربيتى انسان عقيم مي ماند، به همين دليل تاريخ قيامت از همه مكتوم است، همانگونه كه تاريخ شب قدر، همان شبى كه فضيلت هزار ماه دارد، و يا تاريخ قيام حضرت مهدى(عجل علی تعالی فرجه الشریف) نامعين است.
منبع:
تفسير نمونه /ج18/ص95