عشق کلمه زیبا و پر معنا که ممکن نیست کسی به اون فکر نکنه ، چیزی که همه بدنبال اون هستند بعضی ها راه را اشتباهی میرند و هوسو با عشق اشتباه میگیرند در این دو راهی عشق و هوس ماییم که انتخاب کننده هستیم اینکه به کدام راه بریم دست ماست، اینکه عاشق بشیم دست ماست، اینکه عاشق چه کسی بشویم هم دست ماست، اما چطوری باید سره از ناسره شناخته بشه؟ چطور باید بفهمیم چه کنیم و به کدام جاده قدم بزاریم.

به همه اینها که فکر کردم امین تر از خدا و اهل بیت (علیهم السلام) پیدا نکردم دست به دامن همونها شدم.

عشق” به معنای محبت شدید و علاقه خاص است. در قرآن کلمه عشق به صراحت نیامده، امّا از مفاهیم دیگری که معنای عشق را می رساند، نام برده شده است: « وَ مِنَ النَّاسِ مَنْ یَتَّخِذُ مِنْ دُونِ اللَّهِ أَنْداداً یُحِبُّونَهُمْ کَحُبِّ اللَّهِ وَ الَّذینَ آمَنُوا أَشَدُّ حُبًّا لِلَّهِ وَ لَوْ یَرَى الَّذینَ ظَلَمُوا إِذْ یَرَوْنَ الْعَذابَ أَنَّ الْقُوَّةَ لِلَّهِ جَمیعاً وَ أَنَّ اللَّهَ شَدیدُ الْعَذابِ. »(بقره / 165)

(بعضی از مردم معبود هایی غیر از خداوند، برای خود انتخاب می کنند و آن ها را چون خدا دوست می دارند، امّا آن ها که ایمان دارند،‌عشقشان به خدا (از مشرکان نسبت به معبوهاشان) شدید تر است.) 

در این آیه شریفه، شدت حبّ و علاقمندی به عشق تفسیر شده است. اما در میان تمامی کلمه هایی که در معنای عشق آمده (حبّ) جایگاه خاصی دارد خداوند در آیات خود محبّت را به خود نسبت داده است. کلمه محبّت در اسماء الله نیامده است اما اسم حبیب برگرفته از حبّ از نامهای مقدس باریتعالی است. حبّ به معنی دوستی و دوست داشتن است که تنها در آیه 165 سوره ی بقره از محبّت شدید ذکر شده است: « وَ الَّذینَ آمَنُوا أَشَدُّ حُبًّا لِلَّهِ » (آنها که اهل ایمانند کمال محبت و دوستی را فقط به خدا دارند.)

میان عشق انسان به خدا و عشق او به غیر خدا قدر مشترک و سنخیت وجود دارد. علامه طباطبایی از عبارت « وَ الَّذینَ آمَنُوا أَشَدُّ حُبًّا لِلَّهِ » چنین استفاده کرده است که عبارت « اَشَدُّ حُبًّا لِلَّهِ » ، حاکی از این است که حبّ انسان به خدا با حبّ انسان به دیگران هم‌سنخ و از یک جنس است. وقتی گفته می‌شود، مؤمنان به خدا بیش‌تر از دیگران محبّت دارند، معنایش این است که همان محبّتی که به دیگران دارند، به خدا دارند؛ اما محبّت آنان به خدا بیش‌تر است؛ به گونه‌ای که اگر محبّت او به خدا با محبتش با دیگران تعارض داشت، محبّت به خدا را ترجیح می‌دهند.

اما در روایات و احادیث،‌از “عشق” نام برده شده است.

پیامبر گرامی اسلام(صلی الله علیه و آله) فرمود: ((با فضیلت ترین مردم کسی است که عاشق عبادت است و با عشق عبادت کند)).

عشق به معنای زیاده روی در دوست داشتن و محبت است. گاهی خیال می کنیم عشق، مخصوص علاقه داشتن به امور باطل است، به همین خاطر در علاقه به خدا به کار نمی رود، اما این حدیث بر خلاف این مطلب را بیان میکند، آن چه در مورد مذمت و سرزنش است، ‌عشق جسمانی، حیوانی و شهوانی است و آن چه مورد مدح و ستایش قرار گرفته، عشق روحانی و انسانی می باشد. عشق نوع اوّل به مجرّد وصال و رسیدن به آن، فانی شده و از بین می رود و عشق از نوع دوم تا ابد باقی و پایدار است. اما با عقل چه باید بکنیم این ستیزه درونی را کجا آرام کنیم.

1. عقل فقط راهنما است؛ مولا علی(علیه السلام) میفرمایند: ((عقل هدایت بخش و نجات دهنده است…))

2. عقل عشق آفرین است؛ امام علی(علیه السلام) میفرمایند: (( عقل باعث ترقی انسان به اعلی علیین میباشد.))

انسان در پرتو عقل، راه اعلی علیین را میجوید و لذّت تشخیص چنین راهی، کام تشنه را برای رسیدن به گوارایی آب تحریک میکند و با تکرار تصور ضرورت پیمودن راه عشق، دل را با خود همراه میسازد. برای همین است که می گوییم : عقل عشق آفرین است.

3. مرکب وصول و معرفت قلبی عشق است نه عقل؛ عقل مثل پلیس، فقط راهنمای خوبی است و گرنه هرگز پای پیمودن راه وصال را ندارد. دل عاشق گامهای نخستین راه معرفت را بر میدارد و کم کم به حالاتی بلند میرسد که از عقل نشانی نمیماند.

جناب عشق را درگه بسی بالاتر از عقل است*کسی آن آستان بوسد که جان در آستین دارد (حافظ)

به عبارت دیگر عقل و عشق را اگر به خوبی بشناسیم با هم تقابل ندارند . عقل انسان را تا مرحله ای راهنمایی می کند و برای سیر بالاتر، باید از نردبان عشق بهره گرفت .

در عین حال عقل می تواند مراقبت کند که انسان در مسیر عشق به بیراهه نیفتد. پس می تواند در کمال انسان با هم مشارکت داشته باشند ، بی آنکه یکی را بگیریم و دیگری را طرد کنیم.

عشق و محبّت این دغدغه درونی و این نیاز اشکار ، تنها راه آرام کردنش ، حفظش و پرورشش تنها و تنها در دستان خداست که همه آنچه ما نیاز داریم را در صندوقخانه قلبمان قرار داده و تنها یک کار برای ما گذاشته اینکه روی این صفحه پاک را با گناه خاک آلود نکنیم و با نشانه ها هوس را با این مقدسترین کلمه مخلوط ننماییم، ضمیر پاک ما را از این دو راهی باریک به سرمنزل آرامش میرساند، نگران نباش !دستهایت را به او بده، چشمهایت را ببند و بروی نقشه قالی که خدا برایت بافته قدم بگذار، به این کارگردان دانا و حکیم اعتماد کن، تنها نقشت را درست اجرا کن بقیه کارها با او.

امام علی (علیه السلام) می فرمایند:

لا یُؤنِسَنَّکَ اِلاَّ الحَقُّ وَ لا یوحِشَنَّکَ اِلاَّ الباطِلُ

مبادا جز حق، با تو اُنس بگیرد و جز باطل، از تو بهراسد.

نهج البلاغه، از خطبه 130

امام على (علیه السلام) می فرمایند:

اِنَّ النّاسَ یَستَغنونَ اِذا عُدِلَ بَینَهُم وَ تُنزِلُ السَّماءُ رِزقَها وَ تُخرِجُ الرضُ بَرَکَتَها بِاِذنِ اللّه‌ِ تَعالى.

اگر در میان مردم عدالت برقرار شود، همه بی ‌نیاز می‌ شوند و به اذن خداوند متعال آسمان روزى خود را فرو می ‌فرستد و زمین برکت خویش را بیرون می ‌ریزد.

من لایحضره الفقیه، ج 4، ص 400، ح 5859

بر اساس آیات قرآن کریم ، اگر اعضای خانواده ایی از عقاید پاک و کردار صالح بر خوردار باشند ، می توانند در قیامت کنار یکدیگر باشند . واین هم  از مواهب ونعمتهای الهی است . تا هیچ کمبودى حتى از نظر فراق افراد مورد علاقه خود نداشته باشند.

 (جَنَّاتُ عَدْنٍ یَدْخُلُونهَا وَ مَن صَلَحَ مِنْ ءَابَائهِمْ وَ أَزْوَاجِهِمْ وَ ذُرِّیَّاتهِمْ  وَ الْمَلَئکَةُ یَدْخُلُونَ عَلَیهِم مِّن کلُ‌ِّ بَاب )

آنها وارد باغهاى جاویدان بهشتى مى‌ شوند ، و همچنین پدران و همسران و فرزندان صالح آنها و فرشتگان از هر درى بر آنان وارد مى‌ گردند .(رعد-23)

هم چنین آیه 21سوره مبارکه طور هم اشاره به همین مطلب دارد .(الَّذِینَ ءَامَنُواْ وَ اتَّبَعَتهْمْ ذُرِّیَّتهُم بِإِیمَانٍ أَلحْقْنَا بهِمْ ذُرِّیَّتهَمْ )کسانى که ایمان آوردند و فرزندانشان به پیروى از آنان ایمان اختیار کردند، فرزندانشان را (در بهشت) به آنان ملحق مى‌ کنیم.

بدون شک همه ما می دانیم که  هر یک از اعضای خانه ، نسبت به همدیگر ، حقوقی دارند که خوشبختی والهی شدن آن خانه ، به اجرای آن حقوق بستگی دارد  .

حال پدر ومادر،  به عنوان هسته ی مرکزی خانواده ، اگر بتوانند به دور از هر گونه توقعات بی جا ،  با جان ودل برای شکوفایی  فضایل دینی و اخلاقی خود و خانواده  تلاش کنند ، یقینا می توانند همه قله های خوشبختی وسعادت را فتح بکنند.

 بر اساس آیه (یا أَیُّهَا الَّذینَ آمَنُوا قُوا أَنْفُسَکُمْ وَ أَهْلیکُمْ نارا…) (تحریم-6)،  فهمیده می شود که  حقوق همسر وفرزندان ، منحصر به تامین هزینه های مادی ( مسکن و پوشاک وخوراک و…) آنها نمی شود  ، بلکه  ورای این حقوق  وهزینه های مادی ، حقوق  مهمتری ، در قالب تامین حوایج معنوی وجود دارد که  می تواند سعادت خانواده را رقم بزند .

بنابراین آنچه که  در  نخستین سنگ بناى هر خانواده ، باید حایز اهمیت باشد ، تعلیم و تربیت اسلامی خانواده است ؛ تا بتوان در راستای  ترک معاصی وبه کار گرفتن اصول تعلیم وتربیت ، محیطی پاک وخالی از هرگونه آلودگی را در فضای خانه ، برای خانواده فراهم کرد. واین چیزی است که رسول خدا وائمه هدی از ما خواسته اند .

زیرا رسول خدا می فرمایند : من بیزارم از آندسته از والدینی که  راه سعادت فرزندانشان را می بندند ومانع خوشبختی آنها می شوند .

(…وَیْلٌ‌ لِأَطْفَالِ‌ آخِرِ الزَّمَانِ مِنْ آبَائِهِمْ فَقِیلَ یَا رَسُولَ اللَّهِ مِنْ آبَائِهِمُ الْمُشْرِکِینَ فَقَالَ لَا مِنْ آبَائِهِمُ الْمُؤْمِنِینَ لَا یُعَلِّمُونَهُمْ شَیْئاً مِنَ الْفَرَائِضِ وَ إِذَا تَعَلَّمُوا أَوْلَادُهُمْ مَنَعُوهُمْ وَ رَضُوا عَنْهُمْ بِعَرَضٍ یَسِیرٍ مِنَ الدُّنْیَا فَأَنَا مِنْهُمْ بَرِی‌ءٌ وَ هُمْ مِنِّی بِرَاءٌ)

وای بر بچه های آخر الزمان از دست پدر ومادر شان .

پرسیده شد: یا رسول الله ؛ از دست پدر ومادر مشرکشان؟

حضرت فرمود: نه ؛ از دست پدر ومادر مسلمان ومومنی که هیچ چیز از فرائض را به فرزندانشان نمی آموزند ؛ واگر هم فرزندشان بخواهد یاد بگیرد ؛ مانع آن شده ، وبه در آمد اندک آنها خشنود می شوند .من واین پدر ومادر ، از هم بیزاریم .

(مستدرک الوسائل و مستنبط المسائل   ج‌15   164).

 اسلام علاوه بر امن کردن محیط خانه ، یکی از اصولی را که به خانواده ها سفارش می کند ، نوع رفتار و برخورد والدین با فرزندان است .

به اینکه پدر ومادرباید ، بین فرزندان خود به انصاف ومواسات رفتار کنند ، تا همه ی  افراد خانواده بتوانند با عشق ومحبت به هم  ، کارها و مسولیت هایی را  که در زندگی خانوادگی  به  دوش آنها گذاشته شده است ، به وجه احسن انجام بدهند .

رسول گرامی اسلام می فرماید: (اعْدِلُوا بَیْنَ‌ أَوْلَادِکُمْ فِی السِّرِّ کَمَا تُحِبُّونَ أَنْ یَعْدِلُوا بَیْنَکُمْ فِی الْبِرِّ وَ اللُّطْفِ‌)

بین فرزندانتان به عدالت رفتار کنید ، همانگونه که دوست دارید بین شما به عدالت رفتار شود .

(مکارم الأخلاق-ص : 218).